Abstract:
زمینه: پژوهش ها نشان می‌دهند دانش آموزان با مشکلات رفتاری درونی شده از کنش هایی مانند عدم تحمل پریشانی و نارسایی در تنظیم هیجان رنج می‌برند، همچنین پژوهش های پیشین نشان داده اند درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر متغیر های مختلفی تأثیر دارد. بنابراین با توجه به پیشینه پژوهش، در زمینه اثربخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر تحمل پریشانی و تنظیم هیجان دانش آموزان با مشکلات رفتاری درونی شده شکاف تحقیقاتی وجود داشت.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر تحمل پریشانی و تنظیم هیجان دانش آموزان با مشکلات رفتاری درونی شده بود.
روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه اول دارای اختلالات رفتاری درونی شده در مدارس تهران در سال 1399-1398 بود که 30 دانش آموز دارای مشکلات رفتاری درونی شده با روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند و در گروه‌های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله درمان فرا تشخیصی یکپارچه (بارلو و همکاران، 2017) را طی سه ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه خودسنجی نوجوانان (آخنباخ و ریسکولا، 2003)، پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون، 2001) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فرا تشخیصی یکپارچه در افزایش تحمل پریشانی و بهبود تنظیم هیجان دانش آموزان تأثیر داشته است (0/01 =P). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میزان تأثیر درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر تحمل پریشانی (106/23 =F )، ملامت خویش (17/84 =F)، ملامت دیگران (37/22 =F)، نشخوارگری (36/12 =F)، فاجعه انگاری (38/67 =F)، پذیرش (18/67 =F)، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی (21/06 =F)، تمرکز مجدد مثبت (35/26 =F)، ارزیابی مجدد مثبت (29/69 =F) و دیدگاه پذیری (33/59 =F) معنادار بوده است (0/01 =P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش می توان گفت درمان فرا تشخیصی یکپارچه با استفاده از آموزش آگاهی هیجانی، یادگیری مشاهده تجارب هیجانی، بازشناسی هیجان ها، شناسایی الگو های اجتناب از هیجان و ارزیابی مجدد شناختی منجر به افزایش تحمل پریشانی و بهبود تنظیم هیجان در دانش آموزان با مشکلات رفتاری درونی شده می شود.
Background: Research shows that students with internalizing behavioral problems suffer from actions such as distress intolerance and inability to regulate emotion. Previous research has also shown that unified transdiagnostic treatment affects different variables. Therefore, according to the research background, there was a research gap in the effectiveness of unified transdiagnostic treatment in distress tolerance and emotion regulation of students with internalizing behavioral problems.
Aims: The present study aimed to investigate the effectiveness of unified transdiagnostic treatment on distress tolerance and emotion regulation of students with internalizing behavioral problems.
Methods: The present study was quasi-experimental with pre-test, post-test, and a control group. The statistical population of this study included first-grade high school female students with internalizing behavioral disorders in Tehran schools in 2019-2020. Thirty students with internalizing behavioral problems were selected by purposive non-random sampling and assigned into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The experimental group received unified transdiagnostic treatment (Barlow et al., 2017) in ten 90-minute sessions over three months. The data were collected by the Youth Self- Report (Achenbach & Rescorla (2003), Distress Tolerance Scale (Simmons & Gaher, 2005), and Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (Garnefsky, Kraaij & Spinhoven, 2001), and were analyzed by the multivariate analysis of covariance (MANCOVA).
Results: The results showed that unified transdiagnostic treatment increased distress tolerance and improved students’ emotion regulation (p= 0.01). Also, the results of MANCOVA showed that the effect of unified transdiagnostic treatment on distress tolerance (F= 106.23), self-blame (F= 17.84), other-blame (F= 37.22), rumination (F= 36.12), catastrophizing (F= 38.67), acceptance (F= 18.86), refocusing on planning (F= 21.06), positive refocusing (F= 35.26), positive reappraisal (F= 29.69), and putting into perspective (F= 33.59) was significant (p= 0.01).
Conclusion: According to the findings of this study, it can be stated that unified transdiagnostic treatment using emotional awareness training, learning to observe emotional experiences, re-identifying emotions, identifying patterns of emotion avoidance, and cognitive reappraisal increased distress tolerance and improved emotion regulation in students with internalizing behavioral problems.
(
, 
, 
)
