Abstract:
نگارش و تدوین دستور برای زبان مردم یک سرزمین ، همواره مدنظر دانشمندان و ادیبان آن دیار بوده است . شاید نیاز به حفظ زبان از تاثیر زبانهای بیگانه یا فراگیری آن به خاطر رسیدن به مناصب دیوانی و اداری حکومت به دلیل وجود رسمیت آن زبان در دستگاه ، از مهمترین دلایل تدوین قواعد درست خواندن و درست نوشتن بوده است . در این پژوهش سعی بر آن است تا کنکاشی در منشا دســتـور در زبان فارســـی و مقایسه دستورها که هرکدام در نوع خود شاخص محسوب میشوند، انجام گیرد. این آثار با عنوان دستور سنتی و دستور جدید در زبان فارسی مطرح شده که در ادامه به آنها پرداخته و مقایسه اجمالی میان آنها انجام می شود.
Machine summary:
اين آثار با عنوان دستور سنتي و دستور جديد در زبان فارسي مطرح شده که در ادامه به آنها پرداخته و مقايسه اجمالي ميان آنها انجام مي شود.
از آن جمله : وزير، امير و صاحب مسند(دهخدا،١٣٧٧)، روش ، پروانه و برنامه ، فرمان ، برنامه اي که براي کاري در نظر گرفته شده ، روش و شيوة انجام دادن کاري ، اجازه (معين ،١٣٨٨)، و بالاخره معنايي که امروزه بعد از شنيدن واژة دستور بيش از هر چيز ديگر به ذهن مبادرت ميکند: دانش بررسي ساخت ، نحوة کاربرد، و روابط کلمه ها و جمله ها در يک زبان و در زبانشناسي ، دانش توصيف توانش زباني و ژرفساختي سخنگويان يک زبان (انوري، ١٣٨١).
شمارش انواع کلمات در زبان فارسي در دستورهاي سنتي از جمله در دستور زبان پنج استاد، اقسام کلمه در زبان فارسي ٩ نوع بر شمرده شده است که عبارتند از: ١.
شمارش انواع کلمات در زبان فارسي در دستورهاي تلفيقي (جديد) در دستور زبان دکتر تقي وحيديان کاميار، انواع واژهها در چهار گروه تعريف شده است که عبارتند از : ١.
در زبان فارسي در دستورهاي سنتي ازجمله دستور زبان فارسي پنج استاد از نقشهاي دستوري با عنوان ارکان جمله ياد شده است و عبارتند از: مسند اليه ، مسند، رابطه .
شمارش نقشهاي کلمات در زبان فارسي در دستورهاي تلفيقي (جديد) در دستور زبان دکتر وحيديان کاميار از سه بخش تشکيل ميشود: گروه اسمي ، گروه فعلي ، گروه قيدي .
وحيديان کاميار در دستور جديد با گرايش ساختارگرايانه که دارد تعريفي از گونه تعريف هاي معنايي که در دستور سنتي وجود دارد ارائه نمي کند ايشان صفت را زير مجموعه گروه اسمي معرفي و به عنوان وابسته اسم ياد مي کند.