سخن روز: موسیقی، صلح و مسئولیت Journal Article

"سوای تمایل‌ یا عدم تمایل گردانندگان ماهنامه در باب توجه به مسایل‌ سیاسی روز-که به هرحال خارج از وظیفه رسمی و اداری‌ آنهاست-نمی‌توان چشم پوشید از حقیقتی آشکار که بر اندیشه‌ اهل هنر تلنگر می‌زند؛و به هیچ رو نمی‌توان از کنار ان‌ به سادگی گذشت؛حقیقتی آشکار که بر اندیشه‌ اهل هنر تلنگر می‌زند؛و به هیچ رو نمی‌توان از کنار آن‌ به سادگی گذشت؛حقیقتی شاید تلخ و ناگوار که تبعات آن‌ برای آینده هنر متعهد در این کشور بسیار زیانبار است و آن‌ بی‌تفاوتی اکثریتی از اهل هنر به‌ویژه اهل موسیقی،نسبت به‌ وقایعی است که در جهان پیرامون آنها می‌گذرد. نتیجه این‌که با کار کشیدن از موسیقی(موسیقی،به معنی‌ مجموعه‌ای مرکب از مواد و مصالح صوتی،ابزار و فرهنگ اجرایی) نباید به طبیعت ذاتی و قدیمی خود(به‌ویژه در ابزار اجرایی آهن، سازها و نحوه آوازخوانی)اساسا برای سیر در عوالمی درونی بود و استعدادی برای کاربردهای شعاری/سیاسی/اجتماعی نداشت، مجموعه‌ای ساختند که نه قابلیت تداوم منطقی و طبیعی برای‌ تحقق اهداف عالیه آن آغازگران پرشور را داشت و نه دیگر به راحتی‌ می‌توانست به کارکرد طبیعی و ذاتی خود که تجسم درخشان عوالم‌ درونی و معنوی هنرمند بود،بپردازد."