Abstract:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط فرزندپروری هلیکوپتری با عملکرد تحصیلی، بهزیستی روانشناختی و سلامت روان در بزرگسالی در حال ظهور بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه تربتحیدریه تشکیل داده بود که از بین آنها ۲۱۹ نفر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. بهمنظور گردآوری دادهها از پرسشنامه فرزندپروری هلیکوپتری، بهزیستی روانشناختی و سلامت روان استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بین فرزندپروری هلیکوپتری با بهزیستی روانشناختی و سلامت روان دانشجویان رابطه منفی معناداری وجود دارد (05/0p<). نتیجهگیری: به نظر میرسد که فرزندپروری هلیکوپتری با ایجاد خلل در فرایند طبیعی رشد در اوایل بزرگسالی، بهزیستی روانشناختی و سلامت روان دانشجویان را تحتتاثیر قرار میدهد.
The aim of this study was to investigate the relationship between helicopter parenting and psychological well-being and mental health in emerging adulthood. The method of the present study was correlation. The research population consisted of all undergraduate students at Torbat Heydariyeh University, of whom 219 were selected by cluster sampling. In order to collect data, a helicopter parenting questionnaire, psychological well-being questionnaire and depression, anxiety and stress questionnaire were used. The results showed that there is a significant negative relationship between helicopter parenting with psychological well-being and mental health of students (p<0.05). Helicopter parenting seems to affect students’ psychological well-being and mental health by disrupting the normal developmental process in early adulthood.
Machine summary:
ارتباط فرزندپروري هليکوپتري با بهزيستي روان شناختي و سلامت رواني در بزرگسالي در حال ظهور o The Relationship between Helicopter Parenting and Psychological Well-Being and Mental Health in Emerging Adulthood o مهدي عبداله زاده رافي ١ محمدرضا علي شاهي ١ چکيده هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط فرزندپروري هليکوپتري با عملکرد تحصيلي ، بهزيستي روان شناختي و سلامت رواني در بزرگسالي در حال ظهور بود.
به طور خاص ، فرزندپروري هليکوپتري شکل منحصربه فردي از مداخله و کنترل بيش ازحد والدين در زندگي فرزندان جوانشان است به طوري که به فرزند استقلال کافي براي حل مسئله و تصميم گيري داده نمي شود (شيفرين و همکاران ، ٢٠١٤؛ پاديلا-واکر و نلسون ، ٢٠١٢).
براي مثال ، نشان داده شده است که فرزندپروري هليکوپتري ازلحاظ کنترل رفتاري و کنترل روان شناختي به طور معناداري متمايز از ساير سبک هاي فرزندپروري است (پاديلا-واکر و نلسون ، ٢٠١٢) و بين آن ها همبستگي وجود ندارند (نلسون پاديلا-واکر و نيلسون ، ٢٠١٥)، همچنين با گرمي والدين همبستگي منفي دارد (لوبي و همکاران ، ٢٠١٨).
برخلاف اين نتايج ، پژوهش هاي ديگري وجود دارد که رابطه اي بين فرزندپروري هليکوپتري با بهزيستي روان شناختي و سلامت رواني فرزندان يافت نکرده اند.
پژوهش هايي که در کشورهاي ديگر نيز انجام شده است نشان مي دهد که فرزندپروري هليکوپتري با بهزيستي روان شناختي و سلامت رواني دانشجويان منفي رابطه دارد (لي و کانگ ، ٢٠١٨؛ شيفرين و همکاران ، ٢٠١٩؛ لوبي و همکاران ، ٢٠١٨؛ کوروز و همکاران ، ٢٠١٧).