Abstract:
در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ از ﺷﺎﺧﺺ AHFSI ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻬﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻃﯽ ﺳﺎلﻫﺎی 92-1370 ﻣﻘﺪار آن 95 درﺻﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ داﻣﻨﻪی ﻣﻘﺪار ﺷﺎﺧﺺ ﮐﻞ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺧﺎﻧﻮار از ﺻﻔﺮ ﺗﺎ 100 اﺳﺖ و ﻣﻘﺪار ﺷﺎﺧﺺ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه 95 درﺻﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﻻﺗﺮ از 75 درﺻﺪ اﺳﺖ، درﻧﺘﯿﺠﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺷﺮاﯾﻂ رو ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮدی دارد و ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﻬﺮی اﯾﺮان ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﯾﯽ از اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ وﺟﻮد دارد. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺮرﺳﯽ اﯾﺴﺘﺎﯾﯽ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﻮردﻧﻈﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺎﺧﺺ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن دﯾﮑﯽ ﻓﻮﻟﺮ ﻧﺸﺎن داد ﻣﺘﻐﯿﺮ در ﺗﻔﺎﺿﻞ ﻣﺮﺗﺒﻪ اول اﯾﺴﺘﺎ ﻫﺴﺖ. ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ در ﮐﺸﻮر ﻣﯽ ﺗﻮان اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻔﯿﺪی را در ﺧﺼﻮص وﺿﻌﯿﺖ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ در اﯾﺮان اراﺋﻪ ﻧﻤﻮد و درﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﺑﻬﺮه وری ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی و ﻣﯿﺰان اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺳﻬﻢ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ را در ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﻮده و ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺿﻌﻒﻫﺎ و ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﺑﺮای اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻬﻢ ﺑﻬﺮهوری در ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺷﺎﺧﺺ AHFSI ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻬﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻃﯽ ﺳﺎلﻫﺎی 1370-92 ﻣﻘﺪار آن 95 درﺻﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ داﻣﻨﻪ ی ﻣﻘﺪار ﺷﺎﺧﺺ ﮐﻞ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺧﺎﻧﻮار از ﺻﻔﺮ ﺗﺎ 100 اﺳﺖ و ﻣﻘﺪار ﺷﺎﺧﺺ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه 95 درﺻﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﻻﺗﺮ از 75 درﺻﺪ اﺳﺖ، درﻧﺘﯿﺠﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ ﺷﺮاﯾﻂ رو ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮدی دارد و ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﻬﺮی اﯾﺮان ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﯾﯽ از اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ وﺟﻮد دارد.
واژه ﻫﺎی
Machine summary:
اندازه گيري امنيت غذايي کشور با استفاده از شاخص AHFSI مريم موسي زاده ١، حميد ابراهيم زاده ٢ ١ کارشناس ارشد مديريت کشاورزي از دانشگاه آزاد تبريز ٢ دانشجوي دکتري روابط بين الملل دانشگاه علوم تحقيقات تهران و کارشناس ارشد آلودگيهاي محيط زيست از علوم تحقيقات تهران و کارشناس ارشد زبان انگليسي از دانشگاه آزاد تبريز چکيده در مطالعه حاضر از شاخص AHFSI براي محاسبه امنيت غذايي بهره گرفته شد که به طور متوسط طي سال هاي ١٣٧٠-٩٢ مقدار آن ٩٥ درصد ميباشد.
در داخل موسوي محمدي و مهرابي بشرآبادي (١٣٨٨)، اثر سياست هاي حمايتي بخش کشاورزي بر امنيت غذايي خانوارهاي شهري را طي دوره ٨٥-١٣٦٢ با استفاده از شاخص کلي امنيت غذايي خانوار٥ مورد بررسي قرار داده اند و نشان ن دادند که در کوتاه مدت هر دو نوع حمايت از بخش کشاورزي و در بلندمدت حمايت قيمتي، اثرمنفي بر امنيت غذايي خانوارهاي شهري مي گذارد، در بلندمدت حمايت نهاده اي داراي اثر مثبت بر امنيت غذايي اين خانوارها است اسماعيلي فر(١٣٩٢) با استناد به بررسي هاي سازمان جهاني خوار و بار کشاورزي در مناطق شهري ايران غذايي خانوار در ايران را بررسي کرده و عقيده دارد در مجموع تأمين امنيت غذايي خانوار روند صعودي داشته و مقدار عددي شاخص از ٧٣ درصد در سال ١٣٦٤ به ٩٦ درصد در سال ١٣٧٨ ارتقاء يافته است .
زراعت کيش و کمالي(١٣٩٥) عوامل موثر بر امنيت غذايي در خانوارهاي کشاورز 1 Ramakrishna and Assefa 2 Ibrahim et al 3 Babatunde & Qaim 4 Bashir 5 AHFSI 393 روستايي استان کهکيلويه و بويراحمد را با استفاده از روش مصرف کالري بررسي کردند و نشان داد که ٤٦ درصد از خانوارهاي روستايي از امنيت غذايي برخوردار بوده اند.