Abstract:
امروزه گردش گری به عنوان صنعتی درآمدزا در جهان مورد توجه قرار گرفته است. اما این صنعت میتواند موجب
صدمه دیدن محیط زیست نیز باشد. اگر مدیریتی صحیح در مورد میزان گردش گرانی که به یک منطقه مسافرت میکنند
وجود نداشته باشد حضور خیل عظیم جمعیت میتواند آثار سوعفراوانیرا برای منطقه میزبان بههمراه بیاورد. در کشورما
به خصوص در روزهای تعطیل, مناطقساحلی پذیرایخیلعظیمی از مسافران میشوند. اینجمعیت فراوان علاوه بر این
که خود نمیتوانند بهطو رکامل از لذتسفر بهرهمند شوند. مسائلی از قبیل فرسایشخاک» تغییر در خط ساحلی, نابودی
زیستگاه های ساحلی, خشک شدگی یا آلودگی آب های زیرزمینی و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی (ناشی از شبکه
های ناکافی دفع زباله و فاضلاب) جوامع انسانی را بوجود می آورند. در ضمن,ء تعداد زیاد گردش گر حتی می تواند
مشکلات امنیتی را در مقصد گردش گری ایجاد کند. یکی از راهحلهای اینمشکل, از یکسو تعیین ظرفیت تحمل
گردشگر در مناطقساحلی و انجام برنامهریزیهای مقتضی درخصوص کنترلجمعیتی است که به مناطق
ساحلیمسافرت میکنند و از طرفدیگرء شناساییمخاطرههایزیستمحیطی و تعیین شیوههایی برای کاهش این خطرها
میباشد. در این مقاله, به بررسی مفهوم ظرفیت تحمل گردش گر و شیوه های کاهش خطرهای زیست محیطی ناشی از
حضور تعداد زیاد گردش گر در مناطق ساحلی پرداخته شده و مدلی برای تعیین ظرفیت تحمل اجتماعی گردش گر ارائه
شده است که با استفاده از آن میتوان مشکلات امنیتی احتمالی در مناطق ساحلی را کاهش داد.
Modern tourism is much considered as a profitable industry; also this industry can be harmful for
environment. If the number of tourists travel to this area is not controlled, their attendance will
bring many side effects for the host region. In Iran, at weekends many tourists travel to coastal
regions. This uncontrollable population not only never enjoy their travel but also they cause
different problems like soil abortion , changes in coastal line, the devastation of coastal habitats,
under ground water pollution or dryness and endangering people's health (due to insufficient
networks of sewage and taking away trash). Additionally the crowded population of the tourist
can create security problems in tourism destination. Some solutions for these problems are the
determination of tourist accommodation capacity in coastal region and policy making for
controlling populations travel to this area and also the recognition of environmental threats and
determination of methods for reducing these dangers. In this article we have studied the regions
capacity of hosting tourists and the ways for reducing environmental dangers due to the presence
of many tourists in the coastal region and we have provided a model for determining social
tourist’s capacity so that we can reduce probable security problems of coastal regions.
Machine summary:
یکی از راه حل های ایـن مشـکل ، از یـک سـو تعیـین ظرفیـت تحمـل گردش گـر در منـاطق سـاحلی و انجـام برنامـه ریـزیهـای مقتضـی درخصـوص کنتـرل جمعیتـی اسـت کـه بـه منـاطق ساحلی مسافرت میکنند و از طرف دیگر، شناساییمخاطره هایزیست محیطی و تعیین شیوه هایی برای کاهش این خطرهـا می باشد.
ظرفیت تحمل گـردش گـر، معـرف حـدود کلی و میزان استفاده از یک گردش گاه در زمانی معلوم و افزایش آن تا سطحی معین است ، بدون این که آسیب و زیـانی به محیط طبیعی و کالبدی یا کیفیت تجربه گردش گر وارد شود.
سازمان جهانی جهان گردی، شرایط تعیین ظرفیت تحمل گردش گر را به صورت زیر خلاصه کرده است : ـ میزان استفاده از محیط ، بدون آسیب رساندن به منابع طبیعی و ایجـاد مشـکلات اجتمـاعی، فرهنگـی و اقتصـادی برای یک اجتماع .
ماثیسون و وال ، ظرفیت تحمل را به وسیله در نظر گرفتن اثر فیزیکی گردش گری بر مقصد، از جنبه های محیطـی و تجربی به عنوان بیشترین تعداد افرادی که می توانند از یک محیط تفریحی استفاده کنند بدون این که کاهش غیر قابـل قبولی در کیفیت تجربه تفریحی به وجود آید، تعریف می کنند.
به طور خلاصه در سطح تئوریک ، ظرفیت تحمل به عنوان تعداد واحد استفاده کننده و دوره استفاده ای که یک منطقه تفریحی/گردش گری هـر سـاله مـی تواند بدون کاهش طبیعی/فیزیکی دائمی توانایی منطقه برای پشتیبانی تفریح و بدون بدتر شدن محسوس تجربـه تفـریح بازدید کننده داشته باشد، تعریف می شود.