Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر هستیشناسی دینی بر نشانگان بالینی و تفکر وجودی دانشجویان دارای اختلال افسردگی انجام شد. روش: این پژوهش در چارچوب یک مطالعهی آزمایشی تک موردی در سه دانشجوی دارای نشانگان افسردگی که به روش نمونهگیری هدفمند از بین دانشجویان دانشگاه اردکان در سال تحصیلی 1402-1401 انتخاب شده بودند انجام شد. شرکتکنندگان 8 جلسه مداخله مبتنی بر هستیشناسی دینی را به صورت فردی دریافت کردند و دو بار در طی مرحله خط پایه، سه بار در طی مرحله درمان و دو بار در طی مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک (1996) و مقیاس تفکر وجودی آلن و شرر (2012)، مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که پیشرفتهای بالینی و آماری معنیداری در کاهش نشانگان بالینی و افزایش تفکر وجودی بعد از مداخله به دست آمد (01/0>p). در مدت دو ماه پیگیری نیز پیشرفتهای به دست آمده در طول مداخله حفظ شد که بیانگر پایداری اثرات درمان بود. نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، میتوان از مداخله مبتنی بر هستیشناسی دینی جهت کاهش نشانگان بالینی و افزایش تفکر وجودی دانشجویان دارای اختلال افسردگی استفاده کرد.با توجه به اینکه جامعه ایران دارای یک بافت دینی منسجم میباشد و مذهب جایگاه ویژهای در زندگی افراد دارد، این مداخله میتواند در کاهش نشانگان افسردگی رهگشا باشد.
Aim: The purpose of the present study was to investigate the effect of
religious-ontological-based intervention on clinical symptoms and existential
thinking of students with depressive disorder. Methods: This research was carried
out in the framework of a single-case experimental study with three students with
symotomos of depression who were selected through purposeful sampling from
the students of Ardakan University (Yazd, Iran) during the academic year of 2022-
2023. Each individual participant received 8 sessions of intervention based on
religious ontology, twice during the baseline phase, three times during the
treatment phase, and twice during the follow-up phase. Beck depression
questionnaire (1996) and Allen and Scherer's scale of existential thinking (2012)
were utilized as measurement instruments. To analyze the data, graphical analysis
method was used to determine the recovery percentage and reliable change index.
Findings: The findings showed significant clinically and statistical improvements
in the existential thinking and decreased depression after treatment (p <. 01). After
two months, a follow-up was done where differences were maintained, which
indicates the sustainability of the therapeutic effects. Conclusion: Regarding the
results, it can be concluded that religious-ontological-based intervention can be
used to increase the existential thinking and to reduce depression in the students
with depressive disorder. Considering that Iranian society has a coherent religious
context and religion has a special status in people's lives, this intervention can be
effective in reducing depression symptoms.
Machine summary:
تقریبا تمامی انسانها در فرهنگهای مختلف، باورها و فرضیاتی را پیرامون این تجربیات شکل میدهند که در ح Cassady, Pierson & Starling Armstrong, Burcin, Bjerke & Early Diagnostic & Statistical Manual of Mental Disorder(DSM) Jules, Maynard, Lowe, Lipps & Gibson Moir, Yielder, Sanson & Chen Kretschmer & Storm نظری، دین و فلسفه تجلی مییابند (گاردنر 1 ، 2000).
این هوش، بهعنوان توانایی افراد در پرورش مجموعهای از باورها و ارزشهایی که آنها را برای یافت Gardner LeSueur Pandya Allan & Shearer Halama & Strizenec عملی در زندگی قادر میسازد؛ تعریف شده است (هالاما، استریزنس، 2004).
بنابراین مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که آیا افزایش شناخت درباره هستی و چگونگی آن با محوریت مفاهیم قرآنی و فرهنگ غنی اسلامی که در مداخله مبتنی بر هستیشناسی دینی در افراد به وجود میآید، بر نشانگان بالینی و تفکر وجودی دانشجویان دارای مشکلات افسردگی تأثیر دارد؟ روش مطالعه پژوهش حاضر از نوع مطالعهی تجربی تک موردی بود.
با توجه به تغییرات پیوستهای که پس از ارائه درمان در متغیرها مشاهده میشود، میتوان گفت که به مرور، مداخله مبتنی بر هستیشناسی دینی موجب کاهش افسردگی و افزایش تفکر وجودی در شرکت کنندگان پژوهش شده است.
روند تغییرات افسردگی در فرآیند درمان و پیگیری فرضیه دوم این پژوهش بررسی تأثیر درمان هستیشناسی دینی بر افزایش تفکر وجودی افراد افسرده بود.
روند تغییرات تفکر وجودی در فرآیند درمان و پیگیری بحث و نتیجهگیری نتایج این پژوهش نشان داد که ارائه آموزههای مبتنی بر هستیشناسی دینی موجب کاهش سطح افسردگی در دانشجویان میشود.