Abstract:
بی تردید میان دنیا و آخرت تفاوت هایی است؛ زیرا دو عالم، دو نشئه و دو نوع
زندگی با قوانین متفاوتاند. این مقاله به اجتماع و افتراق دنیا و آخرت پرداخته است. روش
تحقیق حاضر به صورت توصیفی و با استفاده از روش کتابخانهای یعنی استفاده از تحقیقات
و کتب و منابع کتابخانه ای تدوین شده است. ابتدا هدف از خلقت دنیا و ارزش دنیا بیان شده
است. سپس اجتماع دنیا و آخرت شرح داده شده است. قرآن کریم، تو ّجه به دنیا و آخرت
و تامین خواسته ها و نیازهای دنیوی و اخروی را تواما از مومنان خواسته است. دنیا همواره
بازدارنده از آخرت نیست، بلکه گاه دنیا در کنار آخرت و گاه در مسیر آخرت قرار گرفته
است.در این دو صورت، دنیا و آخرت با یکدیگر جمع شده اند. در انتهای مقاله و در بحث
افتراق دنیا و آخرت نیز به تفاوت های دنیا و آخرت از باب نعم و عذاب اشاره شده است.
Machine summary:
4. آنچه بر ستايش فقردلالت دارد: ( وگويي ترك دنيا راستايش مي كند) فقر در برخي روايات، خوب يا نشانۀ امري پسنديده شناسانده شده است؛ مانند سخن امام صادق (عليه السلام) كه افزايش ايمان بنده را موجب زيادتر شدن تنگ دستيش در معاش معرفي كرده (مجلسي، محمدباقر، 1427ق: ج69، ص9 ) يا گفتار رسول (صلي الله عليه و آله) در نكوهش انسان كه چرا فقررا دوست ندارد؛ افزون براين پاداشي كه به صبرو رضا و شكر در برابر فقر داده مي شود براي غيرفقير قابل دست يابي نيست.
رواياتي نيز وجود داردكه ظاهراً دلالت بر تنافي دنيا و آخرت دارد مانند دو روايت زير كه از امير(عليه السلام) آمده.
امّادين و دنيا در تفكر اسلام ناب محمدي ( صلي الله عليه و آله ) آنچنان به هم آميخته بُوَدو در هم تنيده است كه به هيچ وجه تفكيك اين دو از يكديگر، ميسّر نيست؛ زيرا در آيات و روايات اسلامي چنان كه ديديم رويكرد يك جانبه به دين و ترك دنيا به شدت نهي و نكوهش شده است و همين طورتوجّه كامل وغايي به دنيا و غفلت از خدا و آخرت، زيرا موجب نگون بختي انسان مي شود (ابراهيم زاده آملي، 1382: ص55ـ57).
وقتي دين به بهره برداري از دنيا تأكيد نموده است پس معلوم مي شود كه در سخنان امير(عليه السلام) نيز دنيا و آخرت همواره در برابر يكديگر قرار ندارند و دنيا همواره بازدارنده از آخرت نيست.
دنياي دركنارآخرت، دنيايي است كه دست كم مانع آخرت نباشد؛ اگر مسلمان از پروردگار روزي فراوان دريافت كند و او به خيانت و كارهاي پست آلوده نشود و آخرت را نيز فراموش نكند، چنين دنيايي از ديدگاه حضرت امير(عليه السلام) نكوهيده نيست، بلكه ستايش شده نيز نيست.