Abstract:
امیر المؤمنین علیه السلام در خطبهء 189 نهج البلاغه،در توصیف قرآن،42 صفت را بیان میکند که براساس این توصیفها،قرآن کلام خداست و حد فاصل کلام خدا تا کلام بشر،به اندازهء فاصله خدا تا بشر است.قرآن نوری است که شعاع آن خاموش نمیشود؛دریایی است که عمق آن درک نمیشود؛راهی است روشن که هرگز گم نمیشود؛ شفابخشی است که پس از درمان آن،ترسی از بیماری نیست؛یاری کنندهء حاملان خود است؛معدن و گنج ایمان است و چشمههای علم از قرآن سرچشمه میگیرد؛اساس و پایهء اسلام است و خداوند آن را سیرابی عطش عالمان قرار داده است؛ریسمان محکم و دژ استوار الاهی است که برای رهروان خود،عزتآفرین است.
Machine summary:
"(طارق(68)41/)امیر المؤمنین علیه السلام بر این نکته تأکید میکنند که:دلایل قرآن برای جدایی حق از باطل،پایانناپذیر نیست و تا قیامت،قرآن فاصل میان حق و باطل است.
بدیهی است که این همه جوشش، تنها در ظاهر الفاظ نیست؛بلمه در ژرفای معانی و حقایق قرآنکه تنها راه رسیدن به آن بهرهگیری از تبیین امامان معصوم علیهم السلام است؛چنانکه رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم در خطبهء جاودانهء غدیر فرمود: «ای گروه مردمان!در قرآن تدبر کنید و آیات آن را[درست]بفهمید..
(7:ج 6،ص 376) از کنار هم نهادن میان مطالب ذکرشده و کلام حضرت امیر المؤمنین علیه السلام به دست میآید که شفابخشی قرآن کریم بهگونهای است که ترس بازگشت اسقام و آلام را چنین درپی ندارد.
البته رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم یک منبع انسانی نیز برای حق نشان داده است؛آنجا که در کلام استوار خود فرمود:«علی مع الحق و الحق مع علی.
بدینرو،امیر المؤمنین علیه السلام تقوای الاهی را نیز رشتهء محکم و ناگستنی برای نجات بشر،میشناساند،که وجهی دیگر از همان حقیقت است: حضرتش در بیان و وصف تقوا از چنین تعبیری استفاده میکنند: فاعتصموا بتقوی الله فإن لها حبلا وثیقا عروته و معضلا منیعا ذروته.
قرآن در بیانی زیبا میفرماید: و من لم یحکم بما أنزل الله فأولئک هم الظالمون (مائده(5)54/) نتیجه از بررسی این ویژگیها به این نتیجه میرسیم که در بیان امیر مؤمنان علیه السلام قرآن کتاب هدایت است نه نسخهای برای تشریفات و مراسم صوری و ظاهری."