Abstract:
نهادهای مالی بینالمللی، مانند سازمان تجارت جهانی، صندوق بینالمللی پول، بانک جهانی و...، به مثابه قلب استراتژیک «جهانی شدن
لیبرالی» عمل میکنند. ژان زیگلر، نویسنده این مقاله، با طنزی گزنده، نشان میدهد که بهرغم شکستهای دردناک و فاجعه آمیز عملکرد این
نهادها برای جهان سوم، چهگونه رهبران آنها (به ویژه مسئولین بانک جهانی)، هرروز نظریههای توجیهکننده جدیدی میآفرینند و جهت
خطابههای اعتراض آمیز مخالفین را به نفع خود تغییر میدهند و در نهایت، موفق میشوند، مسیر حرکت این ارگانها را همواره در چارچوب
«توافقهای واشنگتن» ثابت نگه دارند.
Machine summary:
"ژان زیگلر، نویسنده این مقاله، با طنزی گزنده، نشان میدهد که بهرغم شکستهای دردناک و فاجعه آمیز عملکرد این نهادها برای جهان سوم، چهگونه رهبران آنها (به ویژه مسئولین بانک جهانی)، هرروز نظریههای توجیهکننده جدیدی میآفرینند و جهت خطابههای اعتراض آمیز مخالفین را به نفع خود تغییر میدهند و در نهایت، موفق میشوند، مسیر حرکت این ارگانها را همواره در چارچوب «توافقهای واشنگتن» ثابت نگه دارند.
از طریق اعتبار برای سرمایه گذاری، این بانک ضامن ایجاد بناهای زیرساختی است و در برخی از موارد، کسر بودجه کشوری بسیار فقیر مثل نیجریه را نیز به عهده میگیرد (گرچه در این رابطه در مقام دوم پس از کشورهای اهداکننده کمک مالی در چارچوب قراردادهای دو جانبه، قرار دارد).
عنوان سخنرانی ایراد شده توسط نایب رئیس روابط خارجی بانک جهانی در ماه آوریل سال 2002 م در سالن شماره 11 مقر سازمان ملل در ژنو در برابر مدیران سازمان تجارت جهانی، چنین بود : «آیا کمکهای اعطا شده برای توسعه کشورهای جهان سوم به دست فقرای این کشورها میرسد؟» پاسخ به این پرسش نایب رئیس عالی رتبه، چنین بود : «هیچ کس چیزی در این مورد نمیداند.
شخصیت کاملا غیر معمول دیگری که در خدمت ولفنسون است، آلفردو اسفایر یونس نام دارد که از ماه نوامبر سال 1999 م تا کنون در مقام ریاست ورلد بانک آفیس، این بانک را در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد و سازمان تجارت جهانی، مدیریت میکند."