Abstract:
در سالهای اخیر با وارد کردن عامل مدت معین در رژیم سانکسیونهای شورای امنیت،تحولی مهم در سیاست این رکن در زمینه خاتمهء سانکسیونها روی داده است.با از بین رفتن وضعیتی که توجیهکنندهء اقدام به سانکسیون است،دیگر هیچگونه دلیل موجهی برای تداوم سانکسیونها باقی نمیماند.باوجوداین،هر عضو دائم شورای امنیت میتواند با خاتمهء سانکسیونها مخالفت نموده و آنها را بهطور نامحدود تداوم بخشد.در این مقاله نخست ظهور اندیشهء محدودیت زمانی سانکسیونها مطرح خواهد شد.آنگاه مزایای در نظر گرفتن محدودیت زمانی برای سیاست سانکسیون،شامل انسجام بخشیدن به این سیاست،تضمین بقای مکانیزم سانکسیونها و مساعدت به انطباق سانکسیونها با حقوق بین الملل،و همچنین صحت و سقم خطر ادعایی که میتواند متوجه کارآیی سانکسیونها نماید بررسی خواهد شد.
Machine summary:
"نقش محدودیت زمانی در تحول سیاست سانکسیونهای غیر نظامی شورای امنیت فریده شایگان* دکترای حقوق بین الملل دانشگاه پاریس 11،پژوهشگر و مدرس حقوق بین الملل (تاریخ دریافت:6/3/1386-تاریخ تصویب:10/5/1386)چکیده: در سالهای اخیر با وارد کردن عامل مدت معین در رژیم سانکسیونهای شورای امنیت،تحولی مهم در سیاست این رکن در زمینه خاتمهء سانکسیونها روی داده است.
کافی است به اظهارات نمایندهء آمریکا به هنگام رأیگیری در مورد قطعنامه 1306(2000)در مورد سانکسیونهای اعمالی بر سیرالئون توجه شود تا بتوان موضع سرسختانهء این سه عضو دائم در خصوص درج محدودیت زمانی در رژیم سانکسیونها را از آن استنتاج کرد: «ما محدودیتهای زمانی تعیین شده را تأیید نمیکنیم،اما نقطه نظر مشترک سایر اعضای شورا در خصوص این مسأله را پذیرفتهایم.
عامل محدودیت زمانی از سال 2000- از زمان اعمال نخستین مورد سانکسیونهیا دارای مدت معین1-حمایت مستمر اکثریت اعضای شورای امنیت از سانکسیونهای اعمالی و در نتیجه تداوم سیاست سانکسیون این رکن را موجب شده است.
آن عده از اعضای دائم شورای امنیت که مخالف این اصلاحات باشند،هرگاه خواستار اعمال مجدد رژیم سانکسیونها در خاتمه مدت تعیین شده باشند،چارهای جز تن در دادن به ارادهء سایر اعضای شورا نخواهند داشت.
به عبارت دیگر،از یک طرف،میباید دو مسأله را در نظر گرفت:یکی خطرات تجربه شده از نبود محدودیت زمانی در رژیم سانکسیونها،یعنی تداوم سانکسیونها بهطور نامحدود را به عنوان عنصری که در برخی موارد اعتبار و مشروعیت اقدام شورای امنیت را زیر سؤال برده است؛و دیگری این نکته که بدون قید مدت اعضای شورا،به ویژه اکثر اعضای دائم،حاضر به موافقت با اعمال سانکسیونها نخواهند بود."