Abstract:
ترجمه، یک واژه عربی است، ولی ریشه فارسی دارد و از«ترزبانی»و«ترزفانی»گرفته شده
است.تلفظ صحیح ترجمه، «ترجمان»است که در گفتار روزمره«ترجمان»تلفظ می‌شود.برای این
واژه معانی مختلفی را ذکر کرده‌اند، از جمله:1)نقل کلام از زبانی به زبان دیگر،
2)تفسیر، تأویل و توضیح، 3)زندگینامه، ذکر سیرت، اخلاق و نسب شخص.برای اینکه ترجمه متون از عربی به فارسی به درستی انجام شود، یکی از مهمترین
اصول و مبانی ترجمه، یعنی صرف و نحو باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا قواعد دستور
زبان عربی تأثیر بسزایی در ترجمه دارند.این نکته‌ای است که برخی مترجمان آن را
نادیده گرفته، از آن گذشته‌اند؛در حالی که این بی‌توجهی، به هر دو زبان مبدأ و مقصد
خدشه وارد می‌کند.البته دیگر ویژگیهای خاص زبان عربی، یعنی تلفظ صحیح، اختلاف قرائت
در مورد کتب آسمانی و نسخه‌های خطی، حرکات و بلاغت را نیز باید در نظر داشت.توجه به
نکات بالا، یعنی روشمند کردن ترجمه متون از عربی به فارسی، نبود روش صحیح برای
ترجمه و عدم تخصص در صرف و نحو، موجب ناکامی مترجم و ناموفق بودن ترجمه‌ها شده است.در این مقاله روش صحیح ترجمه و نقد ترجمه به شکل عملی تبیین شده است.
Machine summary:
"برای اینکه ترجمه متون از عربی به فارسی به درستی انجام شود، یکی از مهمترین اصول و مبانی ترجمه، یعنی صرف و نحو باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا قواعد دستور زبان عربی تأثیر بسزایی در ترجمه دارند.
البته ما در این مجال کوتاه قصد اثبات پیامدهای مطلوب و احیانا نامطلوب ترجمه را نداریم، ولی باید دانست که در عصر ارتباطات، انسان متمدن تلاش می‌کند تا به عصاره و چکیده علوم همنوعان خود در سراسر جهان دست یابد و به تعبیر بهتر، کوشش بر این است که دستاوردهای مادی و معنوی را از دیگران کسب کند و آنگاه با توجه به ذوق، هوش و بینش، نه فقط آن را بر داده‌هایش بیفزاید، بلکه برای استفاده در اختیار دیگر همزبانانش قرار دهد.
هر یک از روشهای بالا، مزایا و معایبی دارد که بحث و بررسی آنها در این مقاله نمی‌گنجد؛ ولی به طور خلاصه باید گفت که ترجمه عادی از دیگر روشهای ترجمه بهتر است، زیرا در ترجمه عادی، واحد ترجمه از کلمه بزرگتر است و لذا مترجم به راحتی می‌تواند قواعد دستور زبان و روش ترتیب اجزای جمله و آرایش کلمات را با توجه به زبان مقصد رعایت کند.
ولی زمان وجوبا حذف می‌شود که در این صورت همچون زبان مبدأ عمل نمی‌گردد و خبر را با توجه به قرائن در زبان مقصد آورد، مانند«لولک لما خلقت الأفلاک»:اگر تو نبود، آسمانها را نمی‌آفریدم؛در صورتی که ترجمه تحت اللفظی آن«اگر نه تو..."
(
, 
, 
)
