مطبوعات حقوق، حدود، جرایم Journal Article

"به‌طور کلی،قوانین و مقررات حاکم برمطبوعات را از حیث کاربرد در سه فصلمی‌توان عنوان کرد: -حقوق مطبوعات تضمین استقلال و آزادی از حقوقی است کهقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل24 برای مطبوعات قائل شده است رسیدگی بهجرائم مطبوعاتی به موجب اصل 168 علنیبوده و با حضور هیئت منصفه در محاکمدادگستری صورت می‌گیرد. عمده‌ترین جرائمارتکابی به وسیله مطبوعات و نیز سایر جرائممرتبط با آن،به قرار زیر است: لف-توهین و افترا و هتک حرکت از اشخاص مطابق ماده 23 قانون مطبوعات هرگاه درخلاف واقع و یا انتقاد نسبت به شخص(اعم‌ازحقیقی یا حقوقی)مشاهده شود،ذینفع حقداردپاسخ آن را ظرف یک ماه به‌طور کتبیبرای همان نشریه بفرستد. به موجب ماده 30 قانون مطبوعات:«انتشارهر نوع مطلب مشتمل بر تهمت یا افترا یا فحش والفاظ رکیک یا نسبتهای توهین‌آمیز و نظایر آننسبت به اشخاص ممنوع است،مدیر مسئولجهت مجازات به محاکم قضایی معرفی می‌گرددو تعقیب جرائم مزبور موکول به شکایت شاکیخصوصی است و در صورت استرداد شکایتتعقیب در هر مرحله‌ای که باشد،متوقف خواهدشد. در این ماده،مجازات جرم پیش‌بینی نشده استو بدیهی است مرتکب،طبق نظر حاکم شرعتعزیر خواهد شد و رسیدگی به آن نیز به موجبتبصره ذیل ماده 26 قانون مذکور تابع شکایتمدعی خصوصی نیست. 13 خر سخن جمع‌بندی مطالب فوق این نکته را روشنمی‌کند که قانون مطبوعات مصوب اسفند1364 و آیین‌نامۀ اجرایی آن صرف‌نظر از اینکهبه‌طور اساسی منطبق با احتیاجهای جامعه ومطبوعات نیست،نقصهای کلی زیر را نیز داردو می‌بایستی مورد اصلاح قرار گیرد: 1-جرم مطبوعاتی را تعریف نکرده است."