بازی های روباه (معرفی و تحلیل اثری از سندرا لوئیز اسکاگلند) Introduction and review

"در هان سال،اسکاتلند در نمایشگاه واقعیت در محاصره،به حمایت موزه‌ی هنر سینسیناتی(4)، این اثر را دوباره اجرا کرد،اما این‌بار روباه‌ها را به جز یکی که یک جانور را در دهان گرفته و ظاهرا مونث هم هست،قرمز کرد و فضای رستوران و لباس آدم‌ها را هم خاکستری نمود. اما همه روباه‌ها به استثنای یکی که-ظاهرا در بدست آوردن غذا موفق‌تر بوده-قرمزرنگ هستند و صورت انسان‌های داخل تصویر نیز رنگی است. » ظاهرا اسکاگلند،خود نیز رستوران را از چشم روباه‌های کوررنگ پنهان می‌بیند،اما خود روباه‌ها چطور؟آیا آن‌ها همدیگر را می‌بینند؟ تصویر نقاشی بدون تصویر که روی دیوار نزدیک میز انسان‌ها،نصب شده است،به چه چیزی‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) اشاره دارد. آیا انسان‌های موفق در بدست آوردن غذا،با زیرک‌ترین روباه‌ها یکسانند؟ پس چرا صورت و دست‌هایشان با روباه موفق همرنگ نیست؟آیا ما انسان‌ها چیزی بین روباه‌ موفق و ناموفق هستیم؟و آیا دست آخر این ما هستیم که روباه‌ها را شکار می‌کنیم؟آیا می‌توان‌ پذیرفت که این تصویر،ارتباط منطقی مشخصی نداشته باشد و تنها رابطه‌ای سورئالیستس برقرار می‌کند؟یا این‌که من معتقد،نتوانسته‌ام ربطی منطقی،میان اجزای آن برقرار کنم؟آیا ممکن است‌ که اسکاگلند فقط با احتساب تعادل بصری و یک کلیت رنگی،تصویر را به این شکل رنگ کرده‌ باشد؟ در مورد رابطه‌ی غیرمنطقی عناصر،اسکاگلند،خود چنین می‌گوید:«من،جهان واقعی را،همان‌ که دوروبر ماست،بسیار غیرمعمول دیده‌ام،حتی هر چز معمولی،به نظرم خیلی غیرمعمول‌ می‌رسد. استتار،هم‌چنین،نژادپرستی و جنسیت‌گرایی،به‌عنوان مضمون اثر اسکاتلند بپنداریم،آن‌گاه نمی‌توان این‌گونه پذیرفت که مظلومان هستند که دیده نمی‌شوند،چرا که در این‌ تصویر این انسان سفیدپوست،هم مرد و هم زن است که بعد از روباه‌های شکست‌خورده،دیده‌ می‌شود."