رویای نیمروز در هیچستان شیری رنگ ارنستونتو Introduction and review

"در خیالم به جاهای دیگری که پیش از این همین احساس را تجربه کرده بودم،سفر کردم:ایستادن در برابر بخارآب در پروژه ساختمان‌های محو دیلر و اسکوفیدیو(2)در نمایشگاه بین المللی سوییس،و نگریستن به‌ آسمان آبی،زیر سقف وسیع آیینه‌ای اولافور الیاسون(3)در «پروژة آب‌وهوا»(4002-3002)در گالری تیت مدرن،و سرانجام،«محموله براق»(2002)،اثر پی‌یر اوی(4):ستون‌های‌ بخار که در میان موسیقی زمینه،همچون اسلیمی به دور (به تصویر صفحه مراجعه شود) نورهای رنگین پیچیده بود. چرا این قبیل جلوه‌ها این روزها چنین موجب لذت و شعف‌ آدمی می‌شود؟و چه کیفیتی آن‌ها را چنین معاصر می‌سازد؟ چه چیز در این آثار هست که هم شیفگان هنر را مشعوف‌ می‌کند و هم بچه‌های کوچک را؟ناگهان فردریک‌ جیمسون(5)از درون رویای شیرگون من بیرون می‌جهد،و به‌ یادم می‌آورد که برای نخستین‌بار به وجه نظری این پدیده‌ پرداخته است:حدود بیست و پنج سال پیش،او تجربه خود از حضور در تالار اصلی هتل وستین بوناوتنور لوس آنجلس را پرش به درون«فرافضا»(6)تعریف کرده است."