Abstract:
«اصحاب الجنه» عنوان داستان صاحبان باغی است که در سوره قلم، از آیه 17 تا 33 به آن پرداخته شده است. بر پایه روایات تفسیری، پیرمردی از اهل کتاب هر ساله هنگام برداشت میوه ها و دیگر محصولات باغش، به مسکینان اجازه می داد وارد باغ شوند و از میوه های آن استفاده کنند. با مرگ پیرمرد، پسران او با این استدلال که ما مالک همه محصولات باغ هستیم، تصمیم گرفتند صبحگاهان قبل از باخبر شدن مسکینان، تمام میوه ها را بچینند و هیچ چیزی را باقی نگذارند، ولی صبح هنگامی که مخفیانه و بی سروصدا به باغ رفتند، ناباورانه آن را سوخته یا مانند ریگزاری دیدند که در آن هیچ درخت و گیاهی باقی نمانده است. اختلاف در چگونگی معنای واژه ها و عبارت های «لایستثنون»، «طائف» و «الصریم» در این سوره، تفسیر عمومی از این داستان را متفاوت ساخته است: برخی از مفسران، علت این عذاب الهی را نگفتن «ان شاء الله» و غفلت از مشیت خداوند از سوی صاحبان باغ می دانند، ولی گویا بر اساس تبیین قرآن، این باغ در آن شب نه سوخت و نه خشک شد و نه به ریگزار تبدیل گردید، بلکه خداوند با حفظ درختان و گیاهان باغ، دقیقا همان تصمیم اصحاب الجنه را پیش از ورود آنان به باغ عملی کرد و آنان درختان را بدون میوه یافتند
Machine summary:
اختلاف در چگونگی معنای واژهها و عبارتهای «لایستثنون»، «طائف» و «الصریم» در این سوره، تفسیر عمومی از این داستان را متفاوت ساخته است: برخی از مفسران، علت این عذاب الهی را نگفتن «ان شاء الله» و غفلت از مشیت خداوند از سوی صاحبان باغ میدانند، ولی گویا بر اساس تبیین قرآن، این باغ در آن شب نه سوخت و نه خشک شد و نه به ریگزار تبدیل گردید، بلکه خداوند با حفظ درختان و گیاهان باغ، دقیقا همان تصمیم اصحاب الجنه را پیش از ورود آنان به باغ عملی کرد و آنان درختان را بدون میوه یافتند.
صاحبان باغ (اصحاب الجنه)، سوره قلم، قصص قرآن، صریم، یستثنون، تسبیح، باغ سوخته مقدمه سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن مجید، دارای52 آیه و دو واحد موضوعی (رکوع) است؛ <FootNote No="4" Text=" بر پایه تعالیم پیامبر اکرم(، قرآن کریم به 555 واحد موضوعی یا رکوع تقسیم میشود؛ به این ترتیب که 36 سوره آخر مصحف شریف از سوره ناس تا عبس و سوره حمد تک واحدی است؛ و از سورة نازعات تا بقره هر یک به 2 تا 40 واحد موضوعی تقسیم شده است (لسانی فشارکی و مرادی زنجانی، روش تحقیق موضوعی در قرآن کریم، ص59-64).
با بررسی در فرهنگهای عربی میتوان دو معنای بنیادی برای این ریشه در نظر گرفت: الف - انعطاف داشتن شیء، به گونهای که بتوان آنرا به صورت چند لایه درآورد، یا در هم پیچید؛ <FootNote No="22" Text=" فراهیدی، العین، ذیل ماده «ثنی» ؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج5، ص516.
به نظر میرسد این تغییر معنا در تفاسیر به علت شهرت سوخته شدن باغ در زبان مردم و داستانسرایان باشد که به شکل روایت نیز از ابن عباس نقل شده است که «صریم» به معنای شب<FootNote No="59" Text=" طبری، جامع البیان، ج29، ص20.