Abstract:
این نوشتار به بررسی وجود «دهفرمان» در قرآن میپردازد. نویسنده نخست به دیدگاه مفسران سنی پرداخته و به این نتیجه رسیده است که بیشتر مفسران اهل سنت بر این باورند که «الواح» که قرآن از نزول آن بر حضرت موسی۷یاد میکند، الواح یک آییننامه حقوقی مرتبط با قوانین شریعت یهود است. سپس به دیدگاه مفسران نخستین شیعه پرداخته و بدین باور رسیده است که مفسران نخستین شیعه با تمسک به دو واژه «موعظه» و «تفصیل» که در توصیف «الواح» آمده است، الواح را حاوی علومی دانستهاند که از پیامبران و اوصیای آنان به ائمه رسیده است و با واژه «جفر» که در روایات اهل بیت:آمده است مرتبط است. اما مفسران متأخر شیعه این دیدگاه را نپذیرفته و بیشتر بر این عقیدهاند که الواح شامل تورات و همه آن چیزهایی است که بنیاسرائیل برای حفظ عقاید و اعمال دینیشان بدان نیاز داشتند. آنگاه نویسنده رابطه الواح با علم امامان و مرجعیت آنان را از نگاه شیعه مورد بحث قرار داده است.
This paper studies the existence of the “Ten Commandments” in the Qur’ān. First، the writer addresses the viewpoints of the Sunnī interpreters and draws the conclusion that، in respect to the “Tablets” that the Qur’ān has referred to its revelation to the Prophet Moses (A.S.)، most of the Sunnī interpreters believe that the Tablets consist of a collection of legal regulations in relation to Judaism. Then، he addresses the viewpoints of early Shī‘a interpreters and maintains that، by resorting to the two terms، “maw’iḍa” (preach) and “tafṣīl” (detail)، they have considered the Tablets as containing sciences that have been bequeathed to the Imams from the Prophets and their legatees، and that it is somehow related to the word jafr that is brought up in Ahl al-Bayt’s traditions. However، modern Shī‘a interpreters have not accepted this viewpoint and are more of the opinion that the Tablets contain the Torah and all the things that Banī Isrā’īl required for preserving their religious tenets and practices.
The writer has also discussed the relationship between the Tablets and the knowledge of the Imams and their authority from the Shī‘ī point of view.
Machine summary:
"کلید واژهها: ده فرمان/ الواح/ جفر/ علم امام/ بنیاسرائیل مقاله حاضر گرچه رویکرد برون مذهبی دارد و از این رو ادبیات و لحن آن ادبیات نگارش یک شیعه ملتزم به باورهای شیعی نیست، اما از آنجا که اصل موضوع تازگی داشته و روایت نویسنده نیز روایت نسبتا صادقانه و منصفانه از موضوع است، به درج آن اقدام شد.
بسیاری از مفسران شیعه با توجه به کاربرد اصطلاحات قرآنی «موعظه» و «تفصیل» در آیه ۱۴۵ سوره اعراف۶ مدعی شدهاند که الواح جزء مهمی از علم اعطا شده از از سوی خداوند به امامان به شمار میآید.
این حدیث به آیه ۱۴۵ سوره اعراف استناد کرده و بیان میکند که الواحی که به موسی اعطا شدند، دربردارنده توضیح هر آن چیزی است که رخ داده و تا پایان جهان رخ خواهد داد.
دانشمند شیعه مشهور، محمدبن حسن (شیخ) طوسی، هنگام بحث درباره الواح، از دیدگاه [مفسران] سنی که آنها را شامل حلال و حرام میدانند حمایت میکند و اضافه میکند که این الواح همچنین شامل آن چیزهایی که به لحاظ اخلاقی درست و غلطاند و نیز چیزهایی که به انجام آنها توصیه و از ارتکاب آنها منع شده و هر چیز دیگری که مورد نیاز است، میباشد.
واقعیت این است که حسن صفار، محدث قرنهای سه و چهار هجری، در کتاب «بصائر الدرجات» خود، یکصد حدیث در باب علم امامان نقل میکند و آنها را با صحیفههای دیگر پیوند میدهد تا ارتباط میان مرجعیت امام و در اختیار داشتن صحیفهها را برجستهتر جلوه دهد."