Abstract:
از آن جایی که توان مدیریتی، عامل مهمی در بهبود سطح عملکرد و تعالی سازمان ها محسوب می شود، لذا انتخاب مدیران توانمند و انتصاب آن ها به پست های مدیریتی برای سازمان ها اهمیت بسیار دارد. در حال حاضر یکی از مشکلات اساسی کشور، نبود ثبات مدیریتی در سازمان های دولتی است و یکی از عواملی که به ثبات مدیریتی صدمه می زند، اثر منسانی است. در این پژوهش سعی شده تا عوامل ایجادکننده اثر منسانی که منجر به انتخاب و انتصاب افراد مشابه مدیر ارشد می شود، شناسایی شده و درنهایت، دو پیامد این اثر که گروه اندیشی و تضاد غیرکارکردی در گروه هایی است که اعضای آن تحت تاثیر این اثر انتخاب شده اند، مورد بررسی قرار گیرد. همچنین در این پژوهش، ارتباط میان اثر منسانی و سابقه مدیریتی به عنوان یک متغیر جمعیت شناختی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور پرسشنامه ای برای سنجش این متغیرها طراحی شده و پس از اطمینان از روایی و پایایی ابزار اندازه گیری، در میان نمونه ای متشکل از 198 نفر از مدیران سطوح عالی، میانی و پایه معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور توزیع شد. روش پژوهش، پیمایشی- همبستگی بوده و داده ها بااستفاده از نرم افزار لیزرل و در قالب روش مدل یابی معادلات ساختاری، تجزیه و تحلیل شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که خودشیفتگی، عامل بروز اثر منسانی بوده (443/0) و ارتباط مثبتی میان اثر منسانی با بروز گروه اندیشی در گروه های تصمیم گیری سازمانی مشاهده می شود (222/0). اما برخلاف انتظار، رابطه مثبت و معنا داری بین اثر منسانی با تضاد کارکردی و سابقه مدیریتی مشاهده نشد.
Machine summary:
در این پژوهش سعی شده تا عوامل ایجادکنندة اثر منسانی که منجر به انتخاب و انتصاب افراد مشابه مدیر ارشد میشود، شناسایی شده و درنهایت ، دو پیامد این اثر که گروه اندیشی و تضاد غیرکارکردی در گروه هایی است که اعضای آن تحت تأثیر این اثر انتخاب شده اند، مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که خودشیفتگی، عامل بروز اثر منسانی بوده (٠/٤٤٣) و ارتباط مثبتی میان اثر منسانی با بروز گروه اندیشی در گروه های تصمیم گیری سازمانی مشاهده میشود (٠/٢٢٢).
در پژوهش حاضر ضمن معرفی خودشیفتگی به عنوان عامل ایجاد کنندة اثر منسانی که منجر به انتخاب و انتصاب افراد مشابه مدیر ارشد میشود، پیامدهای این اثر یعنی گروه اندیشی و کاهش تضاد کارکردی در گروه هایی که اعضای آن تحت تأثیر این اثر انتخاب شده اند، مورد بررسی قرار میگیرد.
Similar- to- me effect مدیریتی کشور است ، عدم ثبات و ماندگاری مدیران در معاونت مزبور، آسیب مهمی برای نظام مدیریتی کشور محسوب میشود؛ به گونه ای که درصورت گسترش این اثر، گروه های مدیریتی دچار تک فکری میشوند و کاهش تضاد کارکردی و گروه اندیشی در سازمان ایجاد خواهد شد و نهایتا فضای مدیریتی این سازمان از مدیریت کردن به اداره کردن گرایش پیدا میکند که منجر به کاهش اثربخشی مدیران و درنتیجه منجر به کاهش اثربخشی معاونت مزبور میشود.