Abstract:
اﺳﺘﻌﺎره ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﺤﺜﻲ ﻣﻬﻢ و ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻨﺎ از دﻳﺮﺑﺎز در ﺣﻮزهﻫﺎی ﻓﻠﺴﻔﻲ و ادﺑﻴﺎت ﻣﻄﺮح ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﺘﻔﻜﺮان و ادﻳﺒﺎن از ﻋﻬﺪ درﺧﺸﺶ ﺗﻤـﺪن ﻳﻮﻧـﺎن ﺑﺎﺳـﺘﺎن ﺗـﺎ اﻣـﺮوز ﺑـﻪ آن ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ. اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﮔﺴﺘﺮش زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﻲ، اﺳﺘﻌﺎره ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮاﻳﻨـﺪی ذﻫﻨـﻲ- زﺑـﺎﻧﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ زﺑﺎﻧـﺸﻨﺎﺳﺎن ﺑـﻮﻳﮋه زﺑﺎﻧـﺸﻨﺎﺳﺎن ﺷـﻨﺎﺧﺘﻲ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ. از ﻧﻈـﺮ اﻳـﻦ 77 زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎن، اﺳﺘﻌﺎره ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ اﺑﺰاری ﺑﺮای ﺗﻔﻜﺮ، درک و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ اﻧﺘﺰاﻋﻲ اﺳﺖ. ﻧﮕﺎرﻧﺪه در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺿﻤﻦ ﻃﺮح دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎی ﻧﻮﻳﻦ در اﻳﻦ ﺣﻮزه ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﻧﻈﺮﻳـﺎتﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎیادﺑﻲ ﺳﺎل7، ﺷﻤﺎره 62، زﻣﺴﺘﺎن 8831 زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺑﻮﻳﮋه ﺟﺮج ﻟﻴﻜﺎف ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ و ﻣﻌﺮﻓﻲ اﺳﺘﻌﺎره در ﺷﻌﺮﻫﺎی ﻗﻴـﺼﺮ اﻣﻴﻦﭘﻮر در آﺧﺮﻳﻦ دﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮ او»دﺳﺘﻮر زﺑﺎن ﻋﺸﻖ« ﻣﻲﭘﺮدازد. ﻟﻴﻜﺎف ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻣﻌﺎﺻﺮ، اﺳﺘﻌﺎره را در ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﻣﺘﻔﺎوت، ﻳﻌﻨﻲ ﻧﮕﺎﺷـﺖ ﺑـﻴﻦ ﻗﻠﻤﺮو در ﻧﻈﺎم ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
Machine summary:
"ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ ﺛﺎﺑﺖ از ﻧﻈﺎم ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ زﺑـﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ، اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ زﺑﺎﻧﻬﺎ را ﻗﺎدر ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑـﻪ ﺗﻨﺎﻇﺮﻫـﺎی ﻫـﺴﺘﻲ ﺷـﻨﺎﺧﺘﻲ و داﻧﺸﻬﺎی دﻳﮕﺮی ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﺳﻔﺮ دارﻧﺪ، ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﺑﺪﻳﻊ و ﺧﻴﺎلاﻧﮕﻴﺰ اﻳـﻦ ﻧﮕﺎﺷـﺖ را ﺑﻲدرﻧﮓ درﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺗﺮاﻧﻪ ﻣﺎ در ﺧﻂ ﺳﺮﻋﺖ آزاد راه ﻋﺸﻖ ﻣﻲراﻧﻴﻢ، آن داﻧﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد: وﻗﺘﻲ در ﺧﻂ ﺳﺮﻋﺖ ﻣـﻲراﻧـﻴﻢ، راﻫـﻲ دراز در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﭘﻴﻤﻮده ﻣﻲﺷﻮد و اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴـﺰ و ﺧﻄﺮﻧـﺎک ﺑﺎﺷـﺪ و ﻧﮕﺎﺷـﺖ 38 اﺳﺘﻌﺎری ﻋﺎم، اﻳﻦ داﻧﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ راﻧـﺪن را ﺑـﺮ داﻧـﺶ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ رواﺑـﻂ ﻋـﺸﻘﻲ ﻓـﺮا ﻣﻲﻧﮕﺎرد: ﺧﻄﺮ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴﻪ را ﺗﻬﺪﻳـﺪ ﻛﻨـﺪ )راﺑﻄـﻪ ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ دواﻣـﻲ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎی ادﺑﻲ ﺳﺎل7، ﺷﻤﺎر62، زﻣﺴﺘﺎن8831 ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ( و ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮان را )ﻋﺸﺎق ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻋﺎﻃﻔﻲ آﺳـﻴﺐ ﺑﺒﻴﻨﻨـﺪ(.
ﻗﻄﺎر )وﺳﻴﻠﺔ ﻧﻘﻠﻴﻪ( در اﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﻣﻲﺷﻮد ﺑﺎ راﺑﻄﺔ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ 98 ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺎﻋﺮ در ﺳﻄﺮ دوم ﺷﻌﺮ ﺑﺮ »ﺗﻮ ﻣﻲروی« از ﭘﺎﻳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻳﻜﻄﺮﻓﺔ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ؛ راﺑﻄﻪای ﻛﻪ ﻫﻀﻢ و درک ﭘﺎﻳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ آن ﺑﻪ ﻗﺪری ﺑﺮای ﻋﺎﺷﻖ ﻏﻴﺮ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎی ادﺑﻲ ﺳﺎل7، ﺷﻤﺎر62، زﻣﺴﺘﺎن8831 ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎور و ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ او )درﺣﺎﻟﻲ ﺑﻴﻦ ﺧﻮاب و ﺑﻴﺪاری و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﺎﻟﻴﺨﻮﻟﻴﺎﻳﻲ( ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻣﻌﺸﻮق، »ﺗﻤﺎم اﻳﺴﺘﮕﺎه را در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻇﺮﻫﺎی ﻳﺎدﺷﺪه »اﻳﺴﺘﮕﺎه« ﻣﻔﻬﻮم »ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار و اﺳﺘﻤﺮار ﻋﺸﻖ و راﺑﻄﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ« را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و ﺑﻌﺪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺮ ﺳﺎدﮔﻲ ﺧﻮد را ﺷﺎﻫﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻌﺸﻮق، ﻛﻨﺎر »اﻳﻦ ﻗﻄﺎر رﻓﺘﻪ« ، »اﻳﺴﺘﺎده« و »ﺑﻪ ﻧﺮدهﻫﺎی اﻳﺴﺘﮕﺎه رﻓﺘﻪ، ﺗﻜﻴﻪ داده« اﺳﺖ! اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾﻧﻤﺎ از اﻳﺴﺘﺎدن در ﻛﻨﺎر ﻗﻄﺎر رﻓﺘﻪ!"