چکیده:
بومگردی یکی از رویکردهای نوین در توسعهی گردشگری، بهویژه در مناطق روستایی و عشایری است. استان سیستان و بلوچستان با دارا بودن 51 درصد جمعیت روستایی و عشایری در آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن، دارای ظرفیتهای بیشماری به ویژه در ابعاد آداب و رسوم، خردهفرهنگهای محلی، صنایع دستی و ظرفیتهای طبیعی و جغرافیایی است. این پژوهش با هدف بررسی میزان توانمندیِ کارآفرینان و ذینغعانِ اقامتگاههای بومگردی، در نتیجهی فعالیت در این حوزه انجام شده است. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نوع توصیفی – پیمایشی است. جامعهی آماری پژوهش، شامل کلیهی بهرهبرداران و نیروهای فعال در اقامتگاههای بومگردی در استان سیستان و بلوچستان به تعداد 108 نفر بود که سرشماری شدند. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ در ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر و در ﺑﺨﺶ اﺳـﺘﻨﺒﺎﻃﯽ از آزمون t با ارزش ثابت بهرهگیری ﺷﺪ.یافتهها نشان میدهد که توسعهی اقامتگاههای بومگردی، شاخصهای توانمندسازیِ روانشناختی و اجتماعی را ارتقاء داده امّا در شاخصهای اقتصادی و سیاسی، میزان اثرگذاری در حد قابل قبولی نبوده است.
Ecotourism is one of the new approaches to tourism development, especially in rural and nomadic areas. The Sistan and Baloochestan Province with 51% of rural and nomadic population, in the last population and housing census has countless capacities, especially in terms of customs, local subcultures, handicrafts and natural and geographical capacities. The purpose of this study is to assess the capacity of coastal resorts’ entrepreneurs and stakeholders (beneficiaries) who are engaged in ecotourism activities in the area. The research statistical population consisted of all 108 beneficiaries and active forces who worked in abandoned resort area of Sistan and Baluchestan province. The analysis of descriptive statistics; the mean and standard deviation ,and the inferential statistics; t-test with constant value, show that there are some improvements in psychological and social empowerment of beneficiaries, but, the effect indices of economic and political ecotourism empowerment have not improved..
خلاصه ماشینی:
با اين وجود، تحقيقات موجود نشان مي دهد که عـدالت در توزيع مزاياي بوم گردي ، يک چالش پيچيده و دشوار است و نياز به تجزيـه و تحليـل افـزون تـري دارد( ,Kagarama ;٢٠١٥ ,Thwaites &Cobbinah, Black ;٢٠٠٥ ,Charnley ٢٠٠٤ ,Wall &Stone ;٢٠٠٦ ,Southgate ;٢٠١٢ ,Kayigamba &Bizoza, ).
اسـتدلال مـي - شود که بوم گردي بايد به طور جامع در محيط هاي محلي مفهوم سازي شـده تـا بـه طـور معناداري ، ارتباط بين محـيط طبيعـي و جوامـع محلـي را ارزيـابي کـرده و پيامـدهاي پايداري را که مبتني بـر نيازهـاي جامعـه ي محلـي و اهـداف محيطـي اسـت ، بـرآورده سـازد(١٩٩٩ ,Wall &Ross ;٢٠١٦ ,Cobbinah &Black ;٢٠١٧ ,Adu-Ampong).
بنابراين ، رويکرد پژوهش حاضـر آن است که مهم ترين زمينه هاي توانمنديِ بهره برداران و به طور کلي ، جامعه ي محلي را کـه حاصل توسعه ي بوم گردي در مناطق منتخب اسـت ، مـورد ارزيـابي قـرار دهـد.
هـدف توسعه بوم گردي ، حفاظت از مناطق طبيعي ، از طريق کسب درآمد، حفاظـت از محـيط ، آموزش و مشارکت مردم محلي بوده (٢٠١٥ ,Das and Chatterjee ;١٩٩٩ ,Ross and Wall) و مبتني بر اين ايده است که محيط ، يک منبع محلي است که ارزش اقتصادي از طريق جـذب گردشـگران فـراهم مـي کنـد(٢٠١٥ ,Cobbinah ;٢٠١٤ ,.
Ecotourism development and female empowerment in Botswana: A review, Tourism Management Perspectives, 18, pp.
Typology of the ecotourism development approach and an evaluation from the sustainability view: The case of Mazandaran Province, Iran, Tourism Management Perspectives, 18, pp.