خلاصة:
این پژوهش بدنبال آن است تا رابطه بین مدیریت استعداد و عملکرد سازمانی را تبیین نماید . روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی از شاخه میدانی به شیوه پیمایشی و از لحاظ ماهیت کاربردی و از لحاظ زمان مقطعی می باشد . در این پژوهش جامعه اماری متشکل از کارکنان ستادی اداره تعاون ، کار و امور اجتماعی چهارمحال و بختیاری می باشد که جمعا 64 نفر می باشند ، که با استفاده از جدول مورگان 55 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید . روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. داده های مورد نیاز از طریق پرسش نامه جمع اوری گردید .در این تحقیق از پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد آرمسترانگ(2006) و پرسشنامه مسیر شغلی دلانگ(1982) و پرسشنامه محقق ساخته عملکرد سازمانی استفاده شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید . نتایج این پژوهش حاکی از رابطه مثبت و معنا دار بین مدیریت استعداد و عملکرد سازمانی بود .
ملخص الجهاز:
نتایج استنباطی داده ها نتایج آزمون فرضیه اول نشان می دهد با مقدار 32/0r = و سطح معنا داری 01/0p = رابطه معنا داری بین راهبرد جذب استعداد و عملکرد سازمانی وجود دارد و فرضیه اول تایید می گردد .
نتیجه این فرضیه با فرضیه اول تحقیق نوع پسند اصیل و همکاران (1392) مبنی بر معنادار بودن رابطه بین راهبرد جذب استعداد و عملکرد سازمانی کاملا همسو می باشد .
نتایج آزمون فرضیه دوم نشان می دهد با مقدار 32/0r = و سطح معنا داری 01/0p = رابطه معناداری بین راهبرد حفظ استعداد و عملکرد سازمانی وجود دارد و فرضیه دوم تایید می گردد .
نتیجه این فرضیه با فرضیه دوم تحقیق نوع پسند اصیل و همکاران (1392) مبنی بر معنادار بودن رابطه بین راهبرد حفظ استعداد و عملکرد سازمانی کاملا همسو می باشد .
نتایج آزمون فرضیه سوم نشان می دهد با مقدار 40/0r = و سطح معنا داری 01/0p = رابطه معناداری بین مدیریت مسیر شغلی و عملکرد سازمانی وجود دارد و فرضیه سوم تایید می گردد .
نتیجه این فرضیه با فرضیه سوم تحقیق نوع پسند اصیل و همکاران (1392) مبنی بر معنادار بودن رابطه بین مدیریت مسیر شغلی و عملکرد سازمانی کاملا همسو می باشد .
نتایج آزمون فرضیه اصلی نشان می دهد با مقدار 34/0r = و سطح معنا داری 01/0p = رابطه معناداری بین مدیریت استعداد و عملکرد سازمانی وجود دارد و فرضیه اصلی تایید می گردد .
نتیجه این فرضیه با فرضیه اصلی تحقیق نوع پسند اصیل و همکاران (1392) مبنی بر معنادار بودن رابطه بین مدیریت استعداد و عملکرد سازمانی کاملا همسو می باشد .