خلاصة:
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی فعال و بازی درمانی بر مهارت اجتماعی و تماس چشمی پسران ۶ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال اتیسم سطح ۲ از مراکز توانبخشی شهر تهران انجام شد.
روش: میزان تماس چشمی این کودکان با استفاده از دستگاه ردیاب چشمی، و مهارت اجتماعی آنها به وسیله مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (SSRS) اندازه گیری شد. نمونه ها به صورت تصادفی ساده به سه گروه موسیقی درمانی (M)، بازی درمانی (P) و گروه کنترل(C) تقسیم شدند. برای گروه M، ۱۲ جلسه مداخله موسیقی درمانی فعال و برای گروه P به همان تعداد جلسه بازی درمانی انجام شد. برای گروه C فقط جلسات آموزشی رایج مراکز انجام شد و سپس میزان تماس چشمی و مهارت اجتماعی هر سه گروه مجددا اندازه گیری شد.
یافته ها: مقایسه تماس چشمی و مهارت اجتماعی سه گروه پس از انجام مداخلات، با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم افزار SPSS ۲۳ نشان داد که تفاوت معنی داری میان نتایج سه گروه هم در تماس چشمی و هم مهارت اجتماعی حاصل شده است( p<0/05). آزمون تعقیبی توکی، بهبود معناداری در تماس چشمی در گروه موسیقی نشان داد اما در گروه بازی و کنترل تغییر یدیده نشد. همچنین بهبود معناداری در میزان مهارت های اجتماعی گروه موسیقی و بازی مشاهده اما در گروه کنترل تغییری یافت نشد.
نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که موسیقی درمانی هم بر بهبود تماس چشمی و هم مهارت های اجتماعی موثر است اما بازی درمانی فقط بر بهبود مهارت اجتماعی تاثیر دارد.
Objective
The aim of this study was to compare the efficacy of active music therapy and play therapy on social skills and eye contact in 6-12 year old boys with autism level 2 in Tehran rehabilitation centers.
Method
The eye contact rate of these children was measured using an eye tracker, and their social skills were measured by the Gershom & Elliot Social Skills Scale (SSRS). Samples were randomly divided into three groups: music therapy (M) , play therapy (P) and control group (C). For group M, there were 12 sessions of active music therapy intervention and for group P the same number of play therapy sessions. For group C, only educational training sessions were held in the centers, and then eye contact and social skills of all three groups were re-measured.
Results
Comparison of eye contact and social skills of the three groups after the intervention, using ANCOVA test in SPSS 23 software, showed a significant difference between the results of the three groups in both eye contact and social skills (p <0/05). Tukey post hoc test showed significant improvement in eye contact in music group but no change in game and control group. No significant improvement was observed in social skills of music group and observation group but no change in control group.
Conclusion: Based on the findings, it can be concluded that music therapy is effective in
improving both eye contact and social skills, but
play therapy only improves social skill so.