خلاصة:
در مطالعۀ حاضر، علاوه بر مرور ادبیات مربوط به خصوصیسازی آموزش عالی، عملکرد آن با استفاده
از متون نظری و نیز پرسش از روسا و مدیران دانشگاهها و موسسات آموزش عالی دولتی و غیر دولتی
غیر انتفاعی کشور بررسی شده است. نتایج بررسی نشان میدهد که به طور کلی روند خصوصی-
سازی آموزش عالی در ایران بسیار شبیه سایر بخش هاست و دارای ویژگ یها ی زی ر است: بدون
حضور بخش خصوصی واقعی در کنار نقش گسترده بخش دولتی و شبه دولتی در آن، بدون رقابت،
بدون آزادسازی بازار، بدون چارچوبهای نظارت و ارزیابی کیفیت، بدون حضور موسسات خارج ی،
بدون حمایتهای مالی و قانونی از بخش خصوص ی واقع ی، بدون مبا نی نظر ی و نی ز استفاده از
خصوصیسازی به عنوان ابزار گسترش آموزش عالی تنها در جهت پاسخگویی به فشارها ی ناش ی از
تقاضای اجتماعی ورود به آموزش عالی. در پایان نیز پیشنهادهایی برای اجرای صحیح خصوصی سازی
آموزش عالی در کشور ارائه شده است.
ملخص الجهاز:
(ابراهیمی -١٣٧٥)بدین ترتیب چنان که پیداست دانشگاه آزاد در پاسخ به ضرورت های اجتماعی و به عنوان اصلی ترین محور حضور بخش غیر دولتـی به آموزش عالی ،قبل از اینکه قانون مصوبی در مورد تأسیس مؤسسـات آمـوزش عـالی غیردولتی وجود داشته باشد به وجود آمد.
گرچه حدود نیمی از دانشجویان کشور در دانشـگاه هـا و مؤسسـات آمـوزش عـالی غیردولتی و غیرانتفاعی مشغول به تحصیل هستند اما به لحاظ بررسی این موضـوع کـه تأمین هزینه های آموزش عالی بیشتر بردوش چه کسی است ، تقسیم بندی دانشگاه ها بـه خصوصی و دولتی کافی نیست .
گویۀ شمارٔە٢(شماره و ترتیب گویه ها در جدول ٣ آورده شده است ) ایـن مفهـوم را که «خصوصی سازی آموزش عالی ، فشار مالی بر هزینه های دولت را کاهش می دهـد» مورد نظر قرار می دهد که طبق نتایج به دست آمده ٧٦/٦ درصد از کـل پاسـخگویان در زمرٔە موافق یا کاملاً موافق این عبارت قرار می گیرند.
در گویۀ شمارٔە٣ عبارت «خصوصی سازی آمـوزش عـالی ، رقابـت بـین مؤسسـات آموزش عالی را افزایش می دهد» مورد نظرسـنجی قـرار گرفـت کـه در مجمـوع ،٧١/٥ درصد پاسخگویان موافق یا کاملاً موافق با این گویه بودند.
مخالفان این گویه بیش از موافقان است به طـوری کـه در مجموع پاسخگویان (اعم از مسئولان مؤسسات آموزش عالی بخش خصوصـی و بخـش دولتی ) ٤٩/٢ درصد مخالف و یا کاملاً مخالف و ٢٩/٠ درصد موافق و یا کاملاً موافـق بـوده است .