خلاصة:
این پژوهش به منظور، بررسی اثربخشی خودگوئی های درونی مثبت بر افزایش میزان باورهای خودکارآمدی عمومی زنان انجام گرفته است. ابزاری که در این پژوهش مورد استفاده قرارگرفته است، مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE) شرر و همکاران (1982) است که ضریب پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برای خرده مقیاسهای خودکارآمدی عمومی و اجتماعی به ترتیب 86/0 و 71/0 گزارش شده است. جامعه آماری پژوهش، زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز آموزش خانواده کمیته امداد امام خمینی(ره) غرب استان تهران بودند. از بین مراجعه کنندگانی که پس از فراخوان مرکز در تیرماه 86، داوطلب شرکت در دوره آموزشی شدند، پس از مصاحبه اولیه وکسب اطمینان از علاقه و تعهد آنها نسبت به شرکت در تمام جلسات، 24 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند که در دو گروه 12نفر کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس، اعضای دو گروه به پرسشنامه خود کارآمدی عمومی پاسخ دادند. آنگاه گروه کنترل در نوبت انتظار قرار گرفته و گروه آزمایش طی 8 جلسه یک ساعت و نیمی در برنامه آموزش خودگوئی های درونی مثبت برمبنای مفاهیم مکتب شناخت درمانی شرکت کردند. پس از آن، از هردوگروه پس آزمون به عمل آمد و داده های حاصله توسط آزمون t برای مقایسه میانگین های دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل واقع گردید. نتیجه پژوهش نشان داد که آموزش خودگوییهای مثبت در افزایش میزان باورهای خودکارآمدی عمومی زنان مورد نظر موثر بوده است.
The objective of the present study was to review the role of cognitive and somatic anxiety in athletic performance. The statistical sample comprised a group of 60 indoor football players participating in the footsal matches of the Social Security Organization in Tehran in 2009-2010 using a random method. In this study، the cognitive and somatic anxieties are the predicting variables and athletic pressure and heartbeat، Competitive State Anxiety Inventory-2 (CSAI-2) and players' performance questionnaire were used. In order to analyze the data، the Pearson correlation and regression were used as two variables employing Enter method and SPSS software. The results showed that، there is a meaningful negative relation between the cognitive and somatic anxiety and the athletic performance of the players. The cognitive and somatic anxiety also define each about 12% of the athletic performance; whereas، 32% of the athletic performance of the players is defined by self-confidence.According to this study، anxiety at an average level results in the best athletic performance، whereas anxiety at low or high level is detrimental to athletic performance.
ملخص الجهاز:
"نتایج حاکی از وجود رابطه معناداری بین خودگوئیها با سطح سازگاری اجتماعی،عاطفی و آموزشی دانشآموزان موردنظر بود و در نهایت در پژوهش بهاری(1385)،اثربخشی آموزش تکنیک کنترل خودگوئی به زنان در حل تعارضات زناشویی مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش نیز نتایج گواه بر مؤثر بودن تکنیک آموزش داده شده در حل تعارضات زناشویی بوده است به بیان دیگر هر چقدر خودگوئی افراد بیشتر در اختیار و کنترل آنان قرار گیرد در روابط زناشویی موفقتر عمل کرده و تعارضات کمتری را تجربه مینمایند.
یافتههای حاصل از تحلیل آزمون t برای دو گروه مستقل نشان میدهد که آموزش خودگوئیهای درونی مثبت از طریق برنامه 8 جلسهای ارائهشده توسط پژوهشگر برمبنای فنون شناختی، نمره خودکارآمدی عمومی را در آزمودنیها بهطور معناداری افزایش داده است.
نتایج حاصل از تأیید فرضیه پژوهش حاضر،بیانگر آن است که افزایش خودگوئیهای مثبت آزمودنیها به تغییر نگرشها و افکار منفی منجر میشود و این امر میتواند با تغییر و تحول منبع کنترل و سبکهای اسنادی آنان به ایجاد یک حس اعتماد کلی در توانائی از عهده برآمدن در گستره وسیعی از موقعیتهای تازه و دشوار انجامیده و در نتیجه باورهای خود کارآمدی عمومی افراد را ارتقا دهد.
از نتایج این تحقیق میتوان چنین نتیجه گرفت که اجرای عمل آزمایشی و شرکت در جلسات آموزش خودگوئیهای مثبت توانسته است با دخالت در اندیشه و تصحیح گفتار درونی در ایجاد باورهای منطقی و افزایش عزت نفس و مقابله با موقعیتهای آشفتهساز و رهایی از افکار و بیانات مخرب مؤثر باشد که محصول این امر کارآمدی بالاتر میباشد."