Abstract:
عراق و ترکیه از جهت اینکه هر دو از امپراتوری عثمانی بودند و هم اینکه هر دو دارای اقلیت کٌرد هستند برای یکدیگر دارای اهمیتند. اما با بروز تحولات سیاسی جدید و ظهور انقلاب در ایران در سال 1979، زمینه ورود این دو کشور به مرحله جدیدی از روابط دو جانبه فراهم شد و در دوران جنگ 8 ساله این روابط ادامه یافت. میتوان گفت روابط ترکیه و عراق از زمان آغاز استقلال بر حسب ضرورتهای راهبردی و نیازهای متقابل شکل گرفت. در این گزارش دنبال این هستیم که ترکیه در طی جنگ عراق با ایران چه مواضعی را اتخاذ کرده و دلایل اتخاذ این مواضع چه بوده است. و دلایل اتخاذ این مواضع چه بوده است. در این گزارش فرضیه ما این است که ترکیه با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی حاکم در این دوران سیاست بیطرفی را اتخاذ نموده است و با روند طولانیتر شدن جنگ مواضع خود را تغییر داده است.
Iraq and Turkey, both were from the Ottoman Empire, And both of them have Kurdish minorities so they were important to each other. But with the emergence of new political developments and the emergence of the revolution in Iran in 1979, the grounds to entering a new stage of bilateral relations provided and this new relationship continued during the 8-year war. It can be said that relations between Turkey and Iraq since the beginning of independence was based on mutual needs and strategic necessities. This report seeks to study what stances has Turkey adopted during the Iraq war with Iran and what are the reasons for adopting this stance. In this report, our hypothesis is that, due to economic and political conditions In this era, Turkey adopted Neutralism. But as the war became longer, Ankara has changed its stances
Machine summary:
در اين راستا، تحريم هاي اقتصادي جمهوري اسلامي ايران توسط کشورهاي غربي، فرصتي به ترکيه داد تا در اين تحريم ها شرکت نکرده و مبادلات اقتصادي خود با دولت ايران را توسعه دهد و از سوي 128 ديگر جنگ تحميلي عراق عليه ايران بهترين فرصت را براي افزايش صادرات ترکيه به هر دو کشور درگير فراهم کرد.
(فرج زاده،٦٢:١٣٨٩) احداث خط لوله انتقال نفت عراق به بندر سيحوت (جيحان) در ترکيه ، به دنبال بسته شدن خطوط انتقال نفت اين کشور از طريق سوريه و بندر بانياس و نيز توافق بغداد_انکارا در اواسط دهه ١٩٨٠، در زمينه حضور نيروهاي نظامي ترکيه تا عمق ١٠ کيلومتري بخش شمالي عراق و سرکوب فعاليت هاي اکراد (موسوم به طرح تعقيب گرم )، از مصاديق عمده همکاري ميان دو کشور به شمار ميآمد، علاوه بر اين در دوران جنگ ايران و عراق، ترکيه به صورت يک راه انتقالي مهم براي نفت و ساير کالاهاي عراق به خارج از آن کشور بود، در مارس 130 ١٩٨٢، يک قرارداد تجاري به مبلغ ٨٠٠ ميليون دلار بين دو کشور امضاء گرديد و پس از اين دوره رفت و آمد هيئت هاي سياسي و اقتصادي به دو کشور افزايش يافت و در عرض دو سال، بيش از ده سفر به دو کشور صورت گرفت ، در نهايت ميتوان اين دوره را عليرغم برخي اختلافات بر سر نحوه انتقال آب رودخانه هاي دجله و فرات از ترکيه به عراق، عصر طلايي روابط دو کشور در دوران معاصر تلقي کرد.