Abstract:
شیوة تدوین شواهد برای سیاستگذاری باید به گونه‌ای باشد که سیاستگذاران بتوانند در کوتاه‌ترین زمان کلیدی‌ترین مسائل موجود را برداشت کنند. هدف این پژوهش طراحی راهنمایی کاربردی است تا با یاری آن بتوان شواهد را به گونه‌ای کارآمد و موثر برای سیاستگذاران علم، فناوری و نوآوری (STI [1]) تدوین کرد. در این راستا، نخست کلیدی‌ترین مولفه‌های راهنمای تدوین شواهد در آثار دانشگاهی و حرفه‌ای کاوش، شناسایی و در سه بعد ساختاری، محتوایی و طراحی دسته‌بندی شدند. سپس، این ابعاد و مولفه‌ها در پرسشنامه‌ای سازماندهی شدند و برای تایید اعتبار در دو دور به یک پنل دلفی دربردارندۀ 15 نفر از متخصصان و کنشگران سیاستگذاری این حوزه سپرده شدند. برپایه نتایج این پژوهش، بهترین شکل تدوین شواهد برای سیاستگذاران در لایه‌های گوناگون سیاستگذاری (لایۀ اجرا، لایۀ بخشی، و لایۀ کلان)، «گزیده سیاستی» است و اجزای کلیدی آن عبارتند از (1) اطلاعات کتاب‌شناختی (شامل عنوان، نام سازمان، تاریخ تهیه و شماره سند)، (2) مقدمه و بیان مسئله، (3) یافته‌ها، (4) توصیه‌های سیاستی، و (5) منابع. همچنین نتایج این پژوهش نشان می‌دهد تفاوتی میان مولفه‌های ساختاری، محتوایی و طراحی گزیدۀ سیاستی برای سیاستگذاران در لایه‌های متفاوت سیاستگذاری وجود ندارد و این گزیده‌ها تنها در اندازۀ گزیده با هم متفاوت هستند.
Given the acceleration of developments in science, technology, and innovation as well as the importance of these fields in the development of knowledge-based economics of countries, the way to formulate evidence for science, technology, and innovation policy should be such that enable policymakers to understand key issues and consider them in the shortest possible time and use them in their decisions. However, it is not yet clear what kind of components should be considered in the format of preparing such evidence. This study aims to design a practical guideline so that efficient evidence can be developed for policymakers in science, technology, and innovation. In this regard, first, the main components of guideline were explored and identified based on literature and they were categorized into three dimensions: structure, content, and design. Then such dimensions and components were organized in the questionnaire and distributed among a Delphi panel including 15 scholars and policymakers for validation. Based on results obtained from this study the best way of preparing evidence for policymakers in different level of policy-making (executive, sectoral, and macro levels) is policy brief and its key components include a bibliography ( which itself include title, affiliation, date, and document number); introduction and statement of the problem; findings; policy recommendations and references. Moreover, the results show that structure, content, and design components are the same in different levels of policy-making and the only difference is the size of the policy brief.
Machine summary:
برپايه نتايج اين پژوهش ، بهترين شکل تدوين شواهد براي سياستگذاران در لايه هاي گوناگون سياستگذاري (لايۀ اجرا، لايۀ بخشي، و لايۀ کلان )، «گزيده سياستي» است و اجزاي کليدي آن عبارتند از (١) اطلاعات کتاب شناختي (شامل عنوان ، نام سازمان ، تاريخ تهيه و شماره سند)، (٢) مقدمه و بيان مسئله ، (٣) يافته ها، (٤) توصيه هاي سياستي، و (٥) منابع .
از سوي ديگر، دسترس پذيري به معناي آن است که آيا دسترسي به شواهد، شدني است ؟ شواهد به شکل پراکنده نميتوانند در سياستگذاري سودمند باشند، بلکه بايد آنها را به گونه اي کارآمد سازمان بخشيد (١٩٩٥ ,Howard and Sharp) تا سياستگذاري آگاهانه تر (١٩٩٨ ,Elster ;١٩٩٠ ,Bessette)، انجام اصلاحات سياستي (١٩٨٤ ,Bardach)، شناخت ضعف سياست ها (٢٠٠٣ ,Reidy)، انتخاب منطقي و پياده سازي گزينه هاي سياستي ميسر شود ( Knott ;١٩٩٠ ,Booth ;٢٠٠١ ,Englehart 2 - Evidence Based Policy Making ١٩٨٤ ,Mandell and Sauter ;١٩٨٠ ,and Wildavsky).
18 - Kendall's Coefficient of Concordance 19 - SPSS جدول ٥ - نتايج دور اول دلفي براي مؤلفه هاي بعد ساختاري گزيده سياستي به تفکيک سه لايه سياستگذاري لايه هاي سياستگذاري لايه اجرا و پشتيباني لايه مياني يا بخشي لايه کلان يا فرابخشي (رجوع شود به تصویر صفحه) اطلاعات مربوط به ميانگين و انحراف معيار پاسخ ها درباره مؤلفه هاي بعد محتوايي به تفکيک سه لايه سياستگذاري به صورت جدول ٦ است .
(
, 
, 
)
