Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی خودارزیابی بنیادین در ارتباط بین شخصیت و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر دانشجویان دو سال آخر مقطع کارشناسی دانشگاه اصفهان بود. روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بوده که به روش معادلات ساختاری، تحلیل و مدل‌سازی شد. جامعه‌ی آماری، دانشجویان مشغول به تحصیل در دو سال آخر دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان، در سال تحصیلی 97-96 بودند. از این جامعه نمونه‌ای401 نفری به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی متناسب با جنسیت و شاخه تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس‌های انطباق‌پذیری مسیرشغلی ساویکاس و پورفیلی (2012)، خودارزیابی بنیادین جاج و دورهام (2003) و پرسشنامه‌ی پنج عاملی بزرگ شخصیت مک کری و کاستا (2004) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودارزیابی بنیادین در رابطه‌ی وجدان‌گرایی (p<0/001) و برونگرایی (p<0/001 ) با انطباق‌پذیری مسیر شغلی، میانجی نسبی محسوب می‌شد؛ درحالیکه ارتباط انطباق‌پذیری مسیر شغلی با تجربه‌گرایی (p<0/05) و روان‌رنجوری (p<0/001)، غیرمستقیم و با توافق‌پذیری (p<0/02) مستقیم بود و خودارزیابی بنیادین در این سه ارتباط نقش میانجی برعهده نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر، تاییدی بر اهمیت نقش برونگرایی، وجدان‌گرایی و سازه‌ی خودارزیابی بنیادین بر افزایش سطح انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانشجویان نزدیک به فراغت از تحصیل می‌باشد؛ در همین راستا، به نظر می‌رسد طراحی برنامه‌هایی به منظور افزایش خودارزیابی بنیادین افرادکه منجر به افزایش انطباق‌پذیری مسیر شغلی ایشان می‌شود، ضروری است؛ همچنین در طرح‌ریزی این برنامه‌ها، می‌بایست ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت افراد مورد توجه قرار گیرد.
Aim: The purpose of the current study was to investigate the role of core self-evaluation as a mediator between personality and career adaptability among all University of Isfahan’s bachelor students who were in the last two years of their education. Methods: The method applied was a correlational study analyzed by the structural equation modeling approach. Total of 401 participants were selected through stratified sampling (considering the gender and population of each field of study) among all University of Isfahan’s bachelor students who were in the last two years of their education. The Career adaptability scale (Savickas and Profeili, 2012), the core Self-evaluation scale (Judge & Durham, 2003), and the big five personality traits questionnaire (Mc-Crae & Costa, 2004) were applied to collect data. Results: Results indicated that core self-evaluation partially mediated the relationship between conscientiousness (pConclusion: Results of the current study confirm the importance of conscientiousness, extraversion, and core self-evaluations’ roles on increasing career adaptability of the students who will graduate in the upcoming years. Furthermore, it seems that it is necessary to plan for the programs which enhance students’ core self-evaluation that increases their career adaptability. Also, in planning these programs, individual's big five personality traits should be considered.
Machine summary:
ir (صفحات 281-308) چکیده مقاله مستخرج از پایان‌نامه ارشد می‌باشد هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی خودارزیابی بنیادین در ارتباط بین شخصیت و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر دانشجویان دو سال آخر مقطع کارشناسی دانشگاه اصفهان بود.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر، تأییدی بر اهمیت نقش برونگرایی، وجدان‌گرایی و سازه‌ی خودارزیابی بنیادین بر افزایش سطح انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانشجویان نزدیک به فراغت از تحصیل می‌باشد؛ در همین راستا، به نظر می‌رسد طراحی برنامه‌هایی به منظور افزایش خودارزیابی بنیادین افرادکه منجر به افزایش انطباق‌پذیری مسیر شغلی ایشان می‌شود، ضروری است؛ همچنین در طرح‌ریزی این برنامه‌ها، می‌بایست ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت افراد مورد توجه قرار گیرد.
شخصیت به بیان جزیی ریچاردز و اسمیث 3 (2013) در واقع همان جنبه‌هایی از رفتار، دیدگاه، عقیده، افکار، اقدامات و احساسات معمول، همیشگی و منحصر به فردی هستند که افراد را در دید خود و دیگران متمایز می > در بررسی عوامل شخصیتی موثر بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی، نتایج فرا تحلیل رودولف، لاوین، کات 4 H"/>H"/> (2017) بر روی 90 مقاله پیرامون انطباق‌پذیری مسیر شغلی، نشان می‌دهد که ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت و خو 5 ation"/>ation"/> ازجمله عوامل انطباق خواهی و پیش‌بینی‌کنندگان انطباق‌پذیری مسیرشغلی می‌باشند؛ در همان سال نیو 6 ch, E"/>ch, E"/>، انطباق‌پذیری بالای مسیر شغلی را منتج از ویژگی‌های شخصیتی پایه ازجمله ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت و خودارزیابی بنیادین دانستند؛ سایر پژوهشگران نیز از جمله 7 ; Fang, Z"/>; Fang, Z"/>، 2015؛ صالحی، عابدی، نیلفروشان و باغبان، 1393، سطوح بالای برونگرای Jiang, Z Adaptivity Richards, J.
مدل پژوهش بحث و نتیجه‌گیری هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی خودارزیابی بنیادین در ارتباط بین ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بود که به‌صورت کمی و در قالب مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد.
(
, 
, 
)
