Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر امید درمانی بر ابعاد کیفیت زندگی و عزت نفس دختران افسرده انجام شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی1395- 1396 شهر اصفهان بود که از میان آنان 24 دختر افسرده (12 نفر گروه آزمایش، 12 نفر گروه کنترل) به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای و با توجه به ملاک‌های ورودی انتخاب شد و گروه آزمایش در معرض 8 جلسه 90 دقیقه‌ای امید درمانی قرار گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه افسردگی بک2 (بک، 1996) و پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1996) و پرسشنامه عزت نفس (کوپراسمیت، 1967) استفاده شد. بمنظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که امید درمانی بر ابعاد 4 گانه کیفیت زندگی شامل سلامت جسمی (05/ 0 >p؛ 36/ 0 =F ) و سلامت روانی (05/ 0 >p؛ 30/ 0 =F ) و روابط اجتماعی (05/ 0 >p؛ 35/ 0 =F ) و ادراک محیط زندگی (05/ 0 >p؛ 32/ 0 =F ) دختران افسرده تاثیر داشت و همچنین باعث ارتقای عزت نفس تحصیلی (05/ 0 >p؛ 44/ 0 =F ) و عزت نفس خود (05/ 0 >p؛ 40/ 0 =F ) در این دانش آموزان شد. نتیجه‌گیری: بنابراین درمان مبتنی بر امید در افزایش عزت نفس و کیفیت زندگی دختران نوجوان افسرده موثر بوده و میتوان از آن در مدارس و مراکز مشاوره بمنظور کاهش افسردگی استفاده نمود و با طراحی برنامه‌های آموزشی و فرهنگی با محتوای امید، از افزایش افسردگی در میان نوجوان پیشگیری کرد و کیفیت زندگی و عزت نفس آنان را ارتقا داد.
Aim: The research aimed to study the effectiveness of hope therapy on dimensions of quality of Life and self-esteem in depressed adolescent girls. Methods: For this purpose, a quasi-experimental pretest, posttest with control group was used. The statistical population included all adolescent girls studying in the academic year 2016-2017 in Isfahan, from which 24 depressed girls (12 in the experimental group, 12 in the control group) were selected through cluster sampling and according to the selection criteria. The intervention method included 8 sessions of hope therapy that was implemented for experimental group. In order to assess variables, Beck Depression Inventory 2 (Beck, 1996), Quality of Life Questionnaire (World Health Organization, 1996) and Self-Esteem Questionnaire (Coopersmith, 1967) were used. The data analysis conducted by multivariate analysis of covariance with pretest, posttest, and control groups. Finding: The findings showed a significant increase in the mean scores of dimensions of quality of life including physical health (F= 0.36, pConclusion: Therefore, hope therapy is effective in increasing self-esteem and quality of life in depressed adolescent girls and can be used in schools and counseling centers to reduce depression by designing educational and cultural programs focusing on hope, preventing depression in adolescents, and improving their quality of life and self-esteem.
Machine summary:
یافته ها: نتایج نشان داد که امید درمانی بر ابعاد 4 گانه کیفیت زندگی شامل سلامت جسمی (05/0p<؛ 36/0F=) و سلامت روانی (05/0p<؛ 30/0F=) و روابط اجتماعی (05/0p<؛ 35/0F=) و ادراک محیط زندگی (05/0p<؛ 32/0F=) دختران افسرده تاثیر داشت و همچنین باعث ارتقای عزت نفس تحصیلی (05/0p<؛ 44/0F=) و عزت نفس خود (05/0p<؛ 40/0F=) در این دانش آموزان شد.
بنابراین تحقیق حاضر در راستای تحقق اهداف فوق در صدد است که به بررسی اثر بخشی امید درمانی بر کیفیت زندگی و عزت نفس دختران نوجوان افسرده بپردازد.
در این پژوهش جهت بررسی درمان مبتنی بر امید بر ابعاد کیفیت زندگی و عزت نفس دختران نوجوان افسرده از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.
بحث و نتیجه‌گیری این پژوهش با هدف بررسی تاثیر امید درمانی گروهی بر ابعاد 4 گانه کیفیت زندگی شامل سلامت جسمی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و ادراک محیط زندگی و همچنین ابعاد چهارگانه عزت نفس شامل عزت نفس خود، عزت نفس تحصیلی، عزت نفس خانوادگی و عزت نفس همسالان در دختران نوجوان افسرده انجام شد.
نتایج همچنین نشان دادند که امید درمانی در ارتقای ابعاد کیفیت زندگی شامل روابط اجتماعی، سلامت روانی، ادراک محیط زندگی و سلامت جسمی موثر است که در Rudolph Connor-Smith تبیین این یافته‌ها میتوان گفت از آنجایی که در زندگی نوجوانان افسرده تجربه وقایع منفی و ارتباطات سازش نایافته مشهود است، امید درمانی و تمرکز بر اهداف و ارزش‌های اصیلی که نوجوان پویایی زندگی را در گرو آن احساس می‌کند، رسیدن به هدف فراگیر ارتقاء روابط بین فردی را از طریق ایجاد الگوی متفاوت و تعاملی در نوجوانان نسبت به اطرافیان تسهیل می‌کند.
(
, 
, 
)
