خلاصة:
در زبان روسی برای بیان نهی ، تحذیر، منع و ... ساختارهای مختلفی به کار می رود که هریک ویژگی های معنایی ظریف و متفاوت دارند. کاربرد نمود فعل (مطلق و استمراری) نیز در هریک از این ساختارها تابع قواعد دستوری خاصی است که عدمرعایت آنها به اشتباهات دستوری یا معنایی خواهد انجامید. از آنجاکه مقولة نمود فعل ، به آن شکل که در زبان روسی وجود دارد، در زبان فارسی دیده نمی شود، کاربرد آن همواره برای زبانآموزان ایرانی با دشواری همراه است . هدف از نگارش مقالة حاضر است که با طبقه بندی ساختارهای بیان نهی و تحذیر و بررسی نمود فعل در هریک از آنها تفاوتهای معنایی این ساختارها روشن شود و بر این اساس بهترین روش برای معادلیابی نحوی و ترجمة هر ساختار ارائه شود، به ویژه آنکه در هر دو زبان روسی و فارسی ، برخی از این ساختارها از لحاظ فرم و ظاهر، نهی به شمار نمی آیند و معنای نهی و تحذیر را از طریق دیگر ساختارهای نحوی به شنونده منتقل می کنند.
ملخص الجهاز:
هدف از نگارش مقالة حاضر است که با طبقه بندی ساختارهای بیان نهی و تحذیر و بررسی نمود فعل در هریک از آنها تفاوتهای معنایی این ساختارها روشن شود و بر این اساس بهترین روش برای معادلیابی نحوی و ترجمة هر ساختار ارائه شود، به ویژه آنکه در هر دو زبان روسی و فارسی ، برخی از این ساختارها از لحاظ فرم و ظاهر، نهی به شمار نمی آیند و معنای نهی و تحذیر را از طریق دیگر ساختارهای نحوی به شنونده منتقل می کنند.
فعل امر منفی نشاندهندة بی تفاوتی گوینده چنانکه گفته شد، ترکیب جزء منفی ساز не با فعل امر مطلق روسی مفهوم تحذیر را بیان می کند و به همین دلیل در جایی که مفهوم تحذیر از جمله برداشت نمی شود، نباید از شکل منفی فعل امر مطلق استفاده کرد؛ به عنوان مثال، در پاسخ به عبارت ̆Я не дам тебе свои номер телефона (من شمارة تلفن خود را به تو نمی دهم ) که در آن فعل مطلق به کار رفته است ، نباید از فعل مطلق «!̆Не даи» استفاده کرد، زیرا در اینجا مفهوم تحذیر بیان نمی شود و پاسخ صحیح چنین است : (НСВ) !̆Не даваи) (کاراوانوف، ٢٠٠٣: ١٣٩-١٤٠).
برای بیان ساختار روسی инфинитив НСВ +не در زبان فارسی معمولا ترکیب «ممنوع است » به کار می رود که نهی از انجام عمل را بیان می کند.