خلاصة:
ناتالی ساروت از جمله نویسندگان رمان نو است که نگاهی گسستی ، قطعه قطعه و ادراکی - حسی به روان انسانی ارائه می دهد. به واقع از نظر ساروت واقعیت های روان انسانی تنها در ساحت گفت وگومندی (دیالوژیسم ) بروز پیدا می کنند و این واقعیت ها، ناگفته هایی برآمده از رانش ها و کشش های بین شخصیت ها می باشند که در فضای زیرین دیالوگها جاری می شوند؛ آنچه ساروت به آن «زیر- مکالمه » یا «تروپیسم » می گوید. ما معتقدیم ویژگی ای در «تروپیسم » ساروت وجود دارد که ما را از سیر افقی گفتمان جدا کرده و به شکل عمودی به جهان زیرین ، انتزاعی و پنهانی هدایت می کند که به زبان این نویسنده ویژگی ای می بخشد که ما آن را «نشت زبانی ١» می نامیم ؛ «نشتی » که ما را از سطح زبان کلیشه ای جدا کرده و به سوی آن جهان روانی پنهان و زیرین هدایت می کند و امر نامشهود تروپیسمی را مشهود و قابل رویت می نماید. این مقاله ضمن انتخاب روششناسی میخائیل باختین و صحه بر مسئلة گفت وگومندی (دیالوژیسم ) و چندصدایی ، برآن است نشان دهد چگونه مسئلة «نشت زبانی »، به مثابه یک مسئلة زبانی ، با بینش این نویسنده از «گفتمان » و نفی سوژة استعلایی دکارتی ، به مثابه یک مفهوم فلسفی ، درارتباط می باشد.
ملخص الجهاز:
برای این منظور، ناتالی ساروت روش «تروپیسم » را به کار می برد و با شیوههای مختلف زبانی که ما آن را «نشت زبانی » می نامیم ، خواننده را از دنیای درونی و پنهانی و لایه های زیرین مکالمه ها آگاه می کند.
از آنجا که سخن از «زیر- مکالمه » و دیالوگ به میان می آید، در این مقاله از یکسو، از روششناسی میخائیل باختین بهره برده ایم تا با تکیه بر منطق گفت وگویی (دیالوژیسم ) و چندصدایی نشان دهیم که مسئلة «نشت زبانی » چگونه به سطح مکالمات نفوذ می کند و از سوی دیگر، با توجه به بینش این نویسنده از گفتمان که در تضاد با سوژة استعلایی دکارت که سوژه را با عطف به جهان بیرون و «دیگری» تعریف می کند، به مبحث فلسفة پدیدارشناسی در ارتباط با امر مشهود و نامشهود و رابطة آن با زبان و دیالوگ نزد مرلوپونتی می پردازیم .
از دیگر آثاری که می توان به آنها اشاره نمود، مقالة «طنین چندصدایی و بینش زیبایی شناسی داستایوفسکی در رمان نو»، اثر مرتضی بابکمعین است که بخشی را به ناتالی ساروت و درک آگاهی مبتنی بر منطق گفت وگویی اختصاص داده است و دیگر، مقالة حمیدرضا شعیری و ابراهیم کنعانی است با عنوان «نشانه - معناشناسی هستی محور: از برهم کنشی تا استعلا براساس گفتمان رومیان و چینیان مولانا» که این مقاله به نظام گفتمانی می پردازد و فضای چالشی گفتمانی و کارکردهای گفتمانی را در اثر مولانا بررسی می کند.