خلاصة:
جامعه پذیری سیاسی فرایندی مستمر و پویا است که براساس آن، نهادهای اولیه و ثانویه در مراحل مختلف زندگی برگرایش ها و دیدگاه های سیاسی شخص اثر م یگذارند و در تصمیم گیر ی ها ی مربوط به حوزه سیاست، عامل کم و بیشتع یین کنند ه ای به شمار م یرود. بستر اصلی و مناسب مطالعه جامعه پذیری سیاسی، فرهنگ سیاسی آن جامعه استلذا جه تگیری های فرد به سیاست م یتواند تا حد زیادی از شخصیت وی و فرهنگی که بر او سلطه دارد، ناشی شود.در این راستا هدف از پژوهش حاضر” تحلیلی بر برنامه های درسی نظام آموزش عالی در افزایش جامعه پذیری سیاسیدانشجویان علوم سیاسی دانشگاه شیراز » است. پارادایم حاکم بر پژوهش پارادایمی ترکیبی است. ابزار گرد آوری داد ههاپرسشنامه محقق ساخته مشتمل برسوالات بسته و باز است. جامعه مورد بررسی دانشجویان کارشناسی و کارشناسیارشد رشته علوم سیاسی دانشگاه شیراز می باشد( 180=N )که از طریق جدول مورگان حجم نمونه 118 نفر تخمین زدهشد. نرم افزار مورد استفاده در بخش کمی spss و در بخش کیفی از نرم افزار تحلیل داده های کیفی NVivo استفادهشد.یافت هها حاکی از آن است که برنام ههای درسی رشته علوم سیاسی بیشتر بر القای مفاهیم " افزایش حس وفادارینسبت به نظام" و " چگونگی نحوه ارتباط دانشجویان با نهادهای سیاسی" تاکید داشته و مفاهیمی مانند " جه تگیریوابستگی حزبی " و " نظم دهی به رفتار سیاسی" کمتر مورد توجه بوده است.
ملخص الجهاز:
یافته ها حاکی از آن اســت که برنامه های درسی رشته علوم سیاسی بیشتر بر القای مفاهیم " افزایش حس وفاداری نســبت به نظام " و " چگونگی نحوه ارتباط دانشجویان با نهادهای سیاسی " تاکید داشته و مفاهیمی مانند " جهت گیری وابستگی حزبی " و " نظم دهی به رفتار سیاسی " کمتر مورد توجه بوده است .
بر این اساس جامعه پذیری سیاسی فرایند مستمر یادگیری است که به موجب آن افراد ضمن آشنا شدن با نظام سیاسی از طریق کسب اطلاعات و تجربیات به وظایف ، حقوق و نقش های خویش ، خصوصا وظایف سیاسی ، در جامعه یی می برند، در این فرایند ارزشها، ایستارها، نهادها، اعتقادات و آداب و رســوم ، از جمله مسائل سیاسی ، از نســلی به نسل دیگر انتقال می یابد و امکان دارد در جریان این انتقال تغییرات و یا تعدیل هایی نیز صورت پذیرد(کارگر،١٣٨٣) به عبارتی دیگر این فرآیند را چنین می توان عنوان نمود که «فرایندهای رشد که افراد از طریق آن ها، جهت گیری ها و انگاره های رفتار سیاسی خود را کسب می کنند" کریستنسن ام ریوم » و «رابرت اومک ویلیامز» جامعه پذیری سیاسی را یک جامعه متشکل سیاسی می داند که دارای همان نیازهایی اســت که فرد برای بقای خود به آن هــا نیاز دارد و دارای عملکرد اضافی هم هســت و آن جامعه پذیر کردن جوان ها از نظر سیاسی است لذا جامعه پذیری جوان ها از نظر سیاسی عبارت است از تحصیل و اکتساب تدریجی هنجارها، گرایش ها، و رفتار مورد پذیرش و معمول نظام سیاســی موجود(کارگر، ١٣٨٣) محققان معمولا دو روش آشکار و پنهان را در روش های جامعه پذیری مورد بررســی قرار می دهند.
این در حالی است که در ســطح کلان جامعه پذیری سیاســی نتایج و کارکردهای آن مورد توجه قرار می گیرد یعنی تحقیق در مورد نحوه انتقال ارزش های سیاســی کــه جهت گیری های افراد در مقابل نظام سیاسی را باعث می شوند.