ملخص الجهاز:
"در ابتدا شیوه تدریس دستور زبان استقرائی(از کل به جزء)و در مواردی نیز استنتاجی(از جزء به کل)بود.
در گذشته توجه زیادی به جنبههای ارتباطی زبان همانند آنچه امروز مطرح است نمیشد،بلکه در اکثر موارد هدف اصلی استفاده از متون،ترجمه و گاه نوشتن مقاله یا کتاب بود.
آنچه اکنون بیشتر مورد توجه است،نوعی دستور زبان کاربردی است که بتواند در ایجاد ارتباط یعنی در کسب مهارتهای شنیدن،گفتن،خواندن و نوشتن مؤثر باشد و افراد درگیر در ارتباط را برای انتقال و درک پیام شفاهی و کتبی یاری دهد.
علاوه بر مقالات متعددی که در مجلات به چاپ رسیده،کتابهایی نیز به رشته تحریر درآمده و بدون هر گونه اغراق تمام کتابهای روش تدریس بخشی را به این موضوع اختصاص داده و نگرشها،شیوهها و راهبردهایی را ارایه نمودهاند که میتواند راهگشای معلمان و دستاندرکاران آموزش زبان باشد.
این تلاشهای تحسینآمیز بر تحقیقات دانشجویان در دورههای کارشناسی ارشد و دکتری نیز تأثیر گذاشته و تزهایی در زمینههای مختلف دستور زبان نگاشته شده است."