دالان های بی انتهای خاطره تأملی بر منظومه سنگ آفتاب مقدمة ومراجعة

"گوشه‌هایی که شاعر به آن‌ها ره برده،شگفت‌انگیز است و معمایی. یک حادثهء جاری. همهء اجزاء شعر در عین پراکندگی در کنار هم قرار می‌گیرند. سنگ آفتاب سروده‌ای است که همهء لحظه‌های زیسته و نزیستهء شاعر را به درون می‌کشد. حقیقت و آرمان به دیدار می‌روند. یک یگانگی غریب که تنها می‌تواند در ذهن یک شاعر بزرگ‌ صورت پذیرد. سنگ آفتاب زندگی شدن تاریخ است. حتی برای ما که از فرهنگ شعر و شاعر فرسنگ‌ها دوریم. و از درون ذهن شاعر سر برمی‌کشند. با سنگ آفتاب حس شاعرانهء ما نسبت به هستی،از بیگانگی دور است. سنگ آفتاب حزن عارفانه-عاشقانهء جسم و جان است. و از دیدگانی که در آن همهء دیروزهای دور و نزدیک به امروز می‌رسند. در فضایی که میان آفتاب و سایه‌ سیال است. سنگ آفتاب جست‌وجوی چشمه‌ای است در سنگ،و از دالان‌های‌ بی‌انتهای خاطره؛منظومه‌ای بلند و ستایش‌انگیز از شاعر بزرگ مکزیک، اوکتاویو پاز O."