ایرانی: بزنگاه الأدب والفن

"ایرانی:مرگ ندا مهجوری وقتی به خودم نگاه می‌کنم کف آسفالت خیابان پخش‌وپلا هستم. مگر بدون سر و چشم و دست هم می‌شود زندگی کرد؟مستأصلم،حتی مغزم هم‌ که افتاد روی آسفالت داغ جاده و هی تکام می‌خورد،هیچ نمی‌گوید!حتی بلد نیست تله‌پاتی کند عقب مانده. *** لحظاتی طول می‌کشد تا دست زخمی کرختم حس کند که دارد از جا کنده‌ می‌شود و چشمان نیمه بازم ببیند آزیتا را که برگشته مرا ببرد،خوشحالم،اما آزیتا مدام گریه می‌کند که: -مامان،درست می‌شه؟عروسکم درست می‌شه؟ -نه مامان جان،یکی دیگه واست می‌خرم،بیا بریم. ایرانی:بزنگاه ندا مهجوری گفت:برو تا ته کوچه،کنار در سفید،یک لوزی وسطاش، بی‌پلاک،در،زنگ،سنگ بزن بگو رعنا. گفت:دست کن توی جیب پالتو،لیمویی دربیار،بو کن و فشار بده،بگو... گفت:حرف بزن با گنجشک‌ها،با درخت انجیر. شاد و شنگول پریدم روی تخت گرم و نرم‌اش که با بوی خوش‌ بدنش عطرآگین شده بود. خندید و بعد آهی کشید و گفت:«نشد تو یه بارم که شده‌ به حرف من گوش بدی."