دریچه: راه و رسم نویسنده شدن (نامه هایی به یک نویسنده جوان (14)) (تراز واقعیت) مقالة

"اگر کلمات و نظام درونی یک رمان در خور داستانی باشند که ادعای جذب خواننده‌ را دارد،می‌تواند بگوید در متن‌اش هماهنگی چنان عالی و کامل،ترکیبی بسیار دقیق در موضوع،سبک و زوایای دیدش وجود دارد که خواننده با خواندن آن‌ چنان تحت تأثیر آن‌چه برایش نقل می‌کند قرار می‌گیرد که به کلی از خاطر می‌برد که سرگرم خواندن یک داستان است و این باور در او قوت می‌گیرد که این‌ رمان خود زندگی است که از زبان چند شخصیت در فضاها و صحنه‌های گوناگون‌ و نیز رفتارها و وقایعی که چیزی کم از واقعیت ندارند،بیان می‌شوند،بدون‌ به کارگیری هیچ تکنیک و صورت ادبی؛یک زندگی مکتوب و خواندنی!و این‌ بزرگترین توفیق تکنیک رمان است؛دستیابی به ناپیدایی و چنان کفایتی در سازهء داستان سرشار از رنگ،ظرافت،زیبایی و اثرگذاری که هیچ خواننده‌یی‌ حتی متوجه وجودش هم نمی‌شود و نیز بهره‌مندی از جادوی این هنر،نه تنها حسی از ساختگی بودن القا نمی‌کند بلکه داستانی مستند و زنده است که حد اقل‌ برای زمانی کوتاه خواننده را از دنیایی که به آن وابسته است،بیرون می‌برد."