من و گلی - مجلة گلستانه الأدب والفن

"من و گلی محمد مهدی طالقانی با چشم‌های سیاه و سرمه‌کشیده‌اش کیفم را می‌گیرد و می‌گوید:«سلام، صبح‌بخیر کوچولو... گلی با سحر مامان بازی می‌کنند،من هم بابا می‌شوم. از اتاق می‌رم بیرون و وقتی برمی‌گردم برای خانه و بازی یک بیسکویت‌ می‌آورم. یک لحظه تاب خالی می‌شود و با گلی طرف تاب می‌رویم. گلی یکی از عروسک‌هایش‌ را روی سقف ماشین می‌گذارد. محسن می‌خندد و ماشین را روی زمین با نخ‌ می‌کشد. گلی هم دنبال ماشین می‌دود. صدای خندهء گلی از آن طرف اتاق توی‌ سرم می‌پیچد؛توپ را محکم با پا می‌زنم. ماشین روی‌ زمین چند تکه می‌شود. سحر و هادی با تکه‌های ماشین بازی می‌کنند. »دست می‌برم داخل جیبم و یک مشت مغز بادام توی دست گلی می‌ریزم. گلی موهای کوتاهش را از جلو صورتش کنار می‌زند و بستنی بزرگ‌تر را از من می‌گیرد. گلی یک چادر سفید سرش کرده و با کاسهء کوچکی که در دستش گرفته، جلو می‌آید و قبل از هر چیزی می‌پرسد:«آخی..."