نامه سرگشاده به هیأت داوران مسابقه ادبی پکا مقالة

"* *اشاره به سروده فردوسی در داستان رستم و اسفندیار و از زبان رستم که: {Sتو را بر تگ رخش مهمان کنم#به گرز و به گوپال درمان کنمS} نامۀ سرگشادهبه هیأت داوران مسابقۀ ادبی پکا هنگامی که کتاب‌های کاخ اژدها و راز کوه پرنده از سه‌گانۀپارسیان و من،نوشتۀ آرمان آرین،تنها می‌تواند در بخشنوجوان مسابقۀ مهرگان مورد تقدیر قرار گیرد،دو چهره رخمی‌نماید:یکی نیک و دیگر بد... حالکه جوانی تازه کار و بیست‌وچهارساله و معاصر این داستان‌ها رابه زبان رمان بازگو کرده و نام فردوسی و پوسیدگی تاریخی وبیت‌های ثقیل آبرومندانه برداشته شده‌اند و این بت،از کعبۀادبیات بیرون آمده،حرف دل این عزیزان شنیده می‌شود ونبرد با دیو و اژدها تنها می‌تواند سوژه‌های خوبی برای یک کارنوجوان باشد اما بد نیست کمی فکر کنیم و بگوییم آیا به راستیشاهکار حکیم توس،غیر از این‌ها را به عنوان مایۀ کار با خودداشته است،آیا شاهنامه را به دلیل جادوگر و اژدها و ماردوشداشتن‌اش،باید در قفس نوجوان اسیر کرد؟نمی‌دانم."