ملزومات نوشتن - مجلة گلستانه مقالة

"راوی دختری را شیفته‌وار دوست می‌دارد که‌ نسبت به احساس عاشقانهء او بی‌اعتناست،و این بی‌اعتنایی تا پایان داستان،که‌ طبیعتا به مرگ نیز منجر می‌شود،ادامه پیدا می‌کند. روای،چنان‌که گفتیم،سرسپردهء عشق خویش است،و معشوق را بیشتر از خود که عاشق است دوست می‌دارد،و در راه عشق از فدا کردن خود و دیگری،که‌ ظاهرا چون خود او قربانی عشقی فاجعه‌آمیز است،ابایی ندارد. آن‌چه در عشق‌ راوی نظرگیر است نفس عشق است،و تقریبا هیچ اثری از شور و هوس و«طلب‌ وصل»در آن دیده نمی‌شود و فقط با مرگ،مرگ معشوق است که ظاهرا راوی به‌ صلح و آرامش می‌رسد. با این تفاوت که در نمونه‌های قدیمی ادبیات و در داستان‌های عامیانهء ما،رابطهء عاشق و معشوق کم‌تر به پایان دردناکی چون‌ سرنوشت شخصیت‌های این داستان می‌رسد. حتی اگر در حکایتی دردناک چون‌ سرنوشت شخصیت‌های این داستان می‌رسد."