ایرانی: لی لی حوضک الأدب والفن

"بیش‌تر این صندلی‌هایی‌ که توی اتاق انتظار مطب‌ها می‌ذارن،صندلی‌های مزخرفی هستن از اونا که‌ لباسات بهش می‌چسبه و وقتی بعد از نیم ساعت روی صندلی می‌خوای جابه‌جا بشی کلی سر و صدا راه می‌ندازه و همه خیلی بد جور نگات می‌کنن،البته خود آدم هم قبل از این‌که جابه‌جا بشه کلی فکر می‌کنه که چه‌جوری بدون سر و صدا این کار رو انجام بده؛ولی باز سر و صدا می‌شه و خجالت‌زده‌ت می‌کنه،بیش‌ترش‌ هم به خاطر نگاه‌هایی‌ست که بهت می‌کنن. همیشه انگار تازه از کارخونه آدم‌سازی با معیارهای روز فرستادنش بیرون؛شب‌ها همیشه مسواک می‌زنه،حتی وقت‌هایی‌ که خیلی خسته‌اس،وقتی از بیرون می‌آد حتما دوش می‌گیره بعد می‌آد توی‌ رختخواب،خوشش نمی‌آد کثیف بخوابه،به نظرم هیچ وقت توی زندگیش زیر بغلش بوی عرق نداده،من توی خونه صداش می‌زنم:«اسطوره پاکیزگی»،اوایل‌ خنده‌اش می‌گرفت از این حرفم ولی بعدا عادت کرد و دیگه از سر ناچاری فقط لبخند می‌زد..."