ایرانی: قهوه تلخ الأدب والفن

"کیف‌ش را از این شانه به آن شانه انداخت و با زحمت و سختی،آماده سوار شدن‌ شد. کیف‌ش را به سختی به شانه دیگر انداخت و خودش را بیشتر جمع کرد. کیف‌ش را از این شانه به آن‌ شانه انداخت و به راه افتاد. کیف‌ش را از این شانه به آن شانه انداخت. تا از این بدتر نکرده از زیر دستش بلند می‌شوم. وارد خانه یکی از همسایه‌هایمان می‌شوم. الان دیگر هیچ چیز جز این‌که زودتر جلوی موهامو درست کنم و برم،تا مهمان‌ها رو بیشتر از این منتظر نذارم،برام مهم نیست. همه‌ به‌ام نگاه می‌کنند و ازم می‌خوان عجله کنم. و دوباره همه با چشم‌های ورقلمبیده نگاهم می‌کنند. همه از وقتی که توی آرایشگاه کارم تمام شد همین را به‌ام می‌گویند و من کلی ذوق‌ می‌کنم. البته کمی از آن‌ها خجالت می‌کشم که چرا دعوت‌شان نکرده‌م ولی آن‌ها به رویم نمی‌آورند و کلی ازم تعریف می‌کنند."