سرنوشت حسن هنرمندی در پاریس مقدمة ومراجعة

"او در دوران خلاقیت ادبی خود که از همین سال‌ها تا پیش از انقلاب را دربرمی‌گیرد،ده‌ها مجموعه شعر،نقد و بررسی‌ در ادبیات تطبیقی ایران و فرانسه و معرفی و شناساندن مکاتب مختلف شعری‌ فرانسه از رمانتی‌سیستم تا سوررئالیسم و ترجمه اشعار شاعرانی چون رمبو،بودلر، ملارمه،ورلن،والری،آراگن،الوار،لرتن،سوپرویل،آپولینر و معرفی شماری‌ دیگر از شاعران فرانسه و باژیک پرداخت. سال‌های پس از انقلاب ایران به فرانسه،موطن دوم خود،بازگشت و تا پایان‌ عمر در پاریس و در انزوا و به دور از جنجال‌گران و مدعیان ادب و فرهنگ زیست او که به دلیل زودرنجی و طبع ناسازگار خود(که حق هر هنرمندی است)و بی‌کفایتی فکری سردمداران ادبی مورد بی‌مهری و ناسپاسی مؤسسات و انجمن‌های ادبی و فرهنگی خارج از کشور قرار گرفته بود به گفته دوستان در سال‌های اخیر دچار توهم شده و تنهایی مفرط به این تخیلات و خودآزاری پناه‌ می‌برده است. او که سوداگری ادبی را در شأن خود نمی‌دانست مورد بی‌اعتنایی چند جانبه‌ قرار گرفته و با وجود دانش درخور در ادبیات فارسی و فرانسه به هیچ یک از دانشکده‌ها و بنیادهای فرانسوی نیز راهی نداشت."