بازی هرگز کهنه آزادی مقالة

"از آن‌جایی بازی هرگز کهنۀ آزادی که آزادی غایتی ندارد و خیال وصول به آن کهن الگوی همان کلاغی است که بهخانه نمی‌رسد،تحدید دلالت این کلمه در مدلول‌های ذکر شده،نظام بیرونی را بهآن‌چه هدف خوانده می‌شود هدایت می‌کند:بستن نظام دلالت و تسری آن بهمتن. چنان‌که این امر بر خود شاعر نیز مشتبه می‌شود که آن‌چه اوست هماناآن چیزی است که اجتماع در او می‌بیند. آفرینش چنین متنی مستلزم چنان نیرویی از تخریبو انکار است که به عنوان مثال الفبای اقتصاد یعنی عرضه و تقاضا را به چالشبکشد،نه این‌که مقاومتی نمادین را به متن تزریق کند و عدم ارتباطپذیری را بهامتیازی برای تفاوت‌گذاری تبدیل نماید. معادلی برای شعر خواهند داشت،وبرای آزادی،حافظه پیشینه می‌آفریند و رجوع به آن متن(در این جا شعر)راهمدست نظام زبان خواهد کرد. {CP2CP} اختناق در عین حال که می‌تواند آزادی را به مبحثی محتوا محور تقلیلدهد،توان آفرینش در زبان و فرم را نیز مورد سنجش قرار می‌دهد."