ملخص الجهاز:
"هرچند در این امر کامیاب نیز بوده است:ما زندگی رمبو راا به واسطهء شعرش پی میگیریم.
آنجا که کاغذهای تاریخ سپید بمانند شعر مدعی آغاز است.
همسانسازی و جانشینسازی رمبو با یک شترمرغ بهانهای است برای حضور یک تصویر در شعر: خانهء رمبو در«هرار»پسزمینه را تشکیل میدهد و قامت شترمرغی با سایهء بلندش که به حیوانی(احتمالا یک سگ)ختم میشود.
حضور شترمرغ قرار است تداعیگر حضور رمبو باشد.
به آغازی که نمیدانیم کجاست؟(تاریخ عکاسی؟!)نخست باید باور کنیم که این یک عکس است؟(تاریخمندی سریش متن است.
پس چرا باید اصرار بر نفی تاریخمندی داشت؟ رمبو را تاریخی روایت میکند که خود در صدد نفی آن بود.
با این تفاوت که رمبو راوی تاریخ خود شد و آن را جایگزین تاریخ از پیش سساخته کرد:روایتی از پیش صورتبندی شده که در پی کشف نبوغ است.
نگاه ضد شاعرانه به رمبو در شعری حادث میشود که اتفاق شعر را رسانهای برای نفی میداند."