ایرانی: داستان ما و شما المتفرقات

"نویسندگان حرفه‌یی اگر به راستیحرفه‌یی باشند،کمابیش اشتهار و دیگر اسباب لازم رابرای چاپ آثارشان به صورت کتاب مستقل و جداگانهدارند؛بنابراین نیاز مبرمی به چاپ آثارشان درهم‌چومجله‌یی ندارند،و ما ترجیح می‌دهیم،در این صفحاتمحدود به چاپ داستان‌هایب نویسندگان«جوان»یبپردازیم که«راه و رسم نویسنده شدن»را از امثالماریوبوبارگاس یوسا آموخته باشند،و در عین حال ازچاپ آثارشان به صورت کتاب مستقل و جداگانه محرومباشند. نوشتن»مهم‌تر از آن چیزی است که باید بنویسیم من،بی‌آن‌که‌قصد تشویق نویسندگان جوان را داشتهباشم،مایلم این عقیدۀ خودم را با شما خوانندگاندر میان بگذارم که هر نوآموز داستان‌نویسی،قطع‌نظر ازاین که چه جنمی دارد،می‌تواند یک رمان کمابیشخواندنی بنویسد،آن هم رمان زندگی خودش را. نویسندۀ نوآموز وقتی که چگونه نوشتن را بهدرستی آموخت آن وقت می‌تواند داستان خود رابنویسد،روندی که هرچه بیش‌تر ادامه پیدا کند عمق وغنای آن بیش‌تر شکافته خواهد شد. زمانی نویسنده می‌تواند،مطمئن شود که واقعازبان را آموخته است که زبان او به شیوۀ فرهیختگان،بهشیوۀ شاعران،به شیوۀ نویسندگان نام‌آور،حتی آن‌هاکه سخت دوست‌شان می‌دارد،نباشد و فقط به شیوۀخودش باشد،و این امر زمانی میسر است که ما نوشتن-نثرنویسی-را«یک کار تمام‌وقت»بدانیم؛کاری کههیچ وقت به پایان نمی‌رسد."