ملخص الجهاز:
"اختراع دوبارۀ زمانیا ماجراهای دنبالهدار لمی کاشندر«آلمان سال 90 نه صفر»ژان لوک گدار جفری اسکالر rellokS yerffeJ ترجمه مینا رضاپور اگر شهرهای ویران شدۀ اروپا،میزانسنی برای سینمای نئورئالیسم پس از جنگبا بازپرسیهای ملودراماتیکاش از وحشیگری فاشیسم باشند،آنگاه فضایخالی باقی مانده از برداشتن دیوار برلین در سال 1989،تصویری از ظهور یکسینمای پس از جنگ سرد است.
ژان-لوک گدار از میان فیلمسازان در«آلمان سال90 نه صفر» orez eniN 09 raey ynamreG (فرانسه 1991)از سقوط دیواربرلین برای بررسی امکانات تاریخ چون خطابهیی سودمند برای درک آنچه اتفاقافتاده بود و آنچه در حال روی دادن است،استفاده میکند.
لمی کاشن noituaC ymmeL ایفا شده توسطادی کنستانتین enitnatsnoC eiddE امریکایی،چشم مخفی به ارث رسیده ازفیلمهایی چون«پیچک سمی» yvI nosioP خود را خبرنگاری برای بررسی شهرآلفاویل جا میزند-آلفاویل با آدم کوکیهای خاموشی سکنی یافته است که درسکوت فرامین را اجرا میکنند و هیچ زندگی هیجانآمیزی ندارند.
او به وسیلۀ یک مورخ سینمای آلمانیکشف میشود که موفق شده بود با سقوط دیوار و حکومت RDG (جمهوریدموکراتیک آلمان)به آرشیوهای آلمان شرقی-که دلایل کاشن را برای جاسوسیرد میکنند-دست پیدا کند.
او همواره به خودرجوع میکند-به سینما و انعطافپذیریاش به عنوان وسیلهیی برای شکل دادنبه معنی و زمان فیلم گاهی اوقات تنها ظاهری صرف است،تصویری پس ازدیگری؛یک خانه،شخصی در حال پیادهروی در کنار دریاچه،تصویر کتابی کهروی زمین افتاده،تصویر درشتی از یک نقاشی.
با استفاده از این مدل به عنوان الگویی برای اندیشیدن بهپیشینهشناسی تاریخی،گذشته برای آشکار شدن اکنون نابود نمیشود-آنطورکه در گونههای مترقی تاریخ نگاری معمول است؛بلکه گذشته و حال بهطورهمزمان باهم میزیند همچون لایههای رسوب کردهیی که بعد درهم میپیچندتا چیزی بسازند."