آخر دنیاست - مجلة گلستانه الأدب والفن

"- آخر دنیاست نوشتۀ عبده خال ترجمۀ رحیمه چولانیان روی صندلی نشست و نامه‌ای را از جیبش بیرون آورد و برای دهمین بار نامه راخواند. آخرین بار شنیدم کهدکتر با ناراحتی فریاد می‌کشید: -تو دیگه به درد هیچ‌کاری نمی‌خوری؛به نظرم بهتره این کار را رها کنی!وقتی از اتاق برگشت؛چشمانش دو کاسه پر از خون بودند؛گویا چیزی درونسینه‌اش می‌جوشید به طوری که فکر می‌کردی هر لحظه ممکن است همانندتنوری گر بگیرد بر روی صندلی‌اش که در کنار صندلی‌ام بود؛نشست و آن نامه رایک‌بار دیگر از جیبش بیرون آورد؛و چشمان اشک آلودش دوباره در میانسطرهای نامه به این سو و آن سو شروع به دویدن کردند؛خودم را به او نزدیککردم و خواندم: بنام خدا پدر مهربان وگرامی... همسرت که انتظارش به درازا کشید-مادر جلال قابل توجه پدر گرامینامه قبلی تو را برای مامان خواندم؛اما معنی این جمله را که دنیا به آخر رسیدهاست،نفهمیدیم."