خلاصة:
هدف این تحقیق، بررسی تاثیر ساختار سرمایه بر سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به دین منظور، تعداد 100 شرکت از 13 صنعت مختلف به عنوان نمونه آماری انتخاب شد و از طریق برازش مدل های رگرسیون چند متغیره با داده های تابلویی ،رابطه میان معیارهای ساختار سرمایه و سودآوری شرکت طی دوره ی 6 ساله (1380 تا 1385) برای شرکت های نمونه مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که بین نسبت بدهی کوتاه مدت به دارایی و سودآوری شرکت و همچنین بین نسبت کل بدهی به دارایی وسودآوری، رابطه مثبت وجود دارد. اما بین نسبت بدهی بلندمدت به دارایی و سودآوری، رابطه منفی وجود دارد.
To do this، a sample of 100 firms accepted in Tehran Stock Exchange (TSE) during the period of 1380-1385 were examined. We employed the Panel Data regression framework .
The results reveal a positive relation between the ratio of short-term debt to total assets and profitability. However، a negative relationship between the ratio of long-term debt to total assets and profitability was found. With regard to the relationship between total debt and return rates، the results show a positive association between the ratio of total debt to total assets and profitability.
ملخص الجهاز:
آن ها در تحقیق خود از نسبت میانگین سود به دارایی ها، به عنوان معیار سودآوری شرکت ها استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که بین نسبت بدهی و سودآوری شرکت ها رابطه منفی وجود دارد.
آنها با استفاده از ارزش های دفتری و بازار حقوق صاحبان سهام ، نسبت های بدهی را محاسبه کردند و سپس با برآورد مدل رگرسیون چند متغیره به بررسی رابطه بین چهار متغیر بنیادی حسابداری (ارزش دارایی های ثابت ، ارزش بازار به دفتری لگاریتم فروش و سودآوری ) با ساختار سرمایه شرکت ها پرداختند.
ردن ولولن [١٣] در تحقیق خود تصمیمات ساختار سرمایه نمونه ای متشکل از ٤٨ شرکت کشور آمریکا که طی سال های ١٩٨١ تا ١٩٩٠ از طریق خرید استقراضی تأمین مالی کرده بودند را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که به دلیل مزایای مالیاتی استقراض و این که هزینه وام ، مدیران را ناگزیر به انضباط و انگیزه بیشتری می سازد(طبق فرضیه جریان نقدی آزاد) نسبت بدهی با سودآوری شرکت رابطه مثبت دارد.
جهانخانی و یزدانی [١] در تحقیق خود تأثیر چهار متغیر نوع صنعت ، اندازه شرکت ، ریسک تجاری و درجه اهرم عملیاتی را بر میزان به کارگیری اهرم مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که نوع صنعت بر ساختار مالی تأثیر دارد.
نمازی و شیرزاده [٤] در تحقیق خود به بررسی رابطه بین ساختار سرمایه و سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند.