Abstract:
کلیفرمها و اشریشیا کولای شاخصهای مهم میکروبی در برآورد کیفیت مواد غذایی هستند. حضور آنها در مواد غذایی بهعنوان شاخص آلودگی مدفوعی در نظر گرفته میشود. ایکولای جزو مهمترین باکتریهای بیماریزای انسان معرفی شده است که از طریق مواد غذایی با منشاء دامی به انسان منتقل میشود. این مطالعه بر روی 100 نمونه پنیر محلی تولیدی در روستاهای شهرستان مراغه به منظور مطالعه فراوانی گروههای سرمی ایکولای صورت گرفت. نمونهها با روشهای استاندارد میکروبیولوژیکی آنالیز گردید و سپس آزمایشات بیوشیمیایی تاییدی بر روی آنها انجام گرفت. در نهایت از روش آگلوتیناسیون مستقیم جهت تشخیص سروتیپ O جدایهها استفاده شد. از 100 نمونه پنیر هیچ موردی از ایکولای O157 مشاهده نشد، اما سایر سروتیپهای ایکولای شامل 32 سروتیپ non-O157 جداسازی شد. در بین سروتیپهای جدا شده انواع بیماریزای رودهای، توکسینزای رودهای و خونریزیدهنده رودهای مشاهده گردید.
Coliforms and Escherichia coli are major microbial indicators in the accessing the quality of foodstuffs. The presence of these bacteria in foods is considered as an indication of fecal contamination. E. coli O157:H7 is the most pathogenic strain that is transmitted to human through animal-foods. This study was performed on 100 traditional cheese samples manufactured in Maragheh rural to determine the seroprevalence of E. coli. The samples were analyzed with standard microbiological methods followed by biochemical confirmatory tests. Afterwards, the isolates were assayed for the detection of O-serotypes using direct agglutination method. Among the 100 cheese samples, E. coli O157serotypewas not detected in any sample. However, other E. coli serotypes including 32 isolates of non-O157 serotypes were detected. Among the isolates, enteropathogenic, enterotoxigenic and enterohaemorhhagic serogruops was also detected.
Machine summary:
"با توجه به عدم وجود اطلاعات دقیق در خصوص میزان آلودگی و تنوع سروتیپهای ایکولای در پنیرهای سنتی منطقه مراغه، لذا این تحقیق، با هدف مطالعه فراوانی گروههای سرمی ایکولای بر اساس آنتی ژن O در پنیرهای محلی تولید شده در مناطق روستایی شهرستان مراغه انجام گرفت.
جدول1- میزان (درصد) فراوانی گروههای مختلف ایکولای در پنیرهای محلی روستاهای شهرستان مراغه منطقه تعداد نمونه درصد آلودگی گروههای ایکولای O157:H7 Non O157 فاقد گروه سرمی شمال 54 03/37% 0 20 11 جنوب 10 30% 0 3 1 شرق 35 71/25% 0 9 8 غرب 1 0 0 0 0 بحث و نتیجهگیری حضور باکتری ایکولای در آب و غذا به عنوان شاخص آلودگی مدفوعی و حضور احتمالی پاتوژنهای رودهای دیگر پذیرفته شده است.
بر اساس نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر، میزان آلودگی پنیرهای محلی تولید شده در روستاهای شهرستان مراغه به باکتری ایکولای O157 صفر برآورد گردید که این گزارش با نتایج بسیاری از محققین که شیوع این نوع آلودگی را محدود گزارش نمودهاند، مطابقت دارد.
در تحقیقی در کشور ترکیه که بر روی شیوع پاتوژنهای با منشاء مواد غذایی بر روی پنیر Van Otlu صورت گرفت، شیوع صفر درصد باکتری ایکولای O157:H7 از نمونههای پنیر گزارش شد (Tekinsen and Ozdemir, 2005).
منصوری نژند و قنبرپور (2006) گزارش کردند که 7/98 درصد از پنیرهای محلی به باکتری ایکولای آلوده بوده که در این میان 48/19 درصد از سویههای جدا شده انتروپاتوژن بودند (Mansuri Najand and Ghanbarpour, 2006).
با توجه به عدم جداسازی ایکولای O157 پنیرهای محلی تولید شده در روستاهای شهرستان مراغه، پیشنهاد میگردد در مطالعهای میزان آلودگی شیر و مدفوع نشخوارکنندگان این منطقه با ایکولای O157 مورد بررسی قرار گیرد."